Ik werk als professionele piloot voor een grote luchtvaartmaatschappij. Geboren en getogen in Europa. Ik heb ouders die bijna hardcore moslims zijn, ze zeggen dat ik alleen binnen de islam moet trouwen. Ik heb een mooie en lieve vriendin die Deens is, en ben nu een jaar samen. Mijn ouders zullen dit nooit accepteren omdat ze zelfs een tatoeage op haar arm heeft. Ze is christelijk.
Ik weet dat ik onafhankelijk zou moeten zijn, omdat ik fatsoenlijk geld verdien en goede levensomstandigheden heb. Maar het is niet gemakkelijk vanwege de hersenspoeling sinds mijn kindertijd en de SCHULD die mij doodt. Soms word ik depressief en neem ik dagen vrij van mijn werk. Als piloot moet je altijd met een scherpe en heldere geest aanwezig zijn, en mogen er geen emoties in de cockpit aanwezig zijn die de prestaties tijdens kritieke vluchtfasen kunnen belemmeren. Maar deze stomme, walgelijke Pakistaanse cultuur vernietigt elke dag mijn mentale toestand. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van mijn ouders, maar ze worden zo beïnvloed door de mentaliteit van ‘wat zullen anderen zeggen’. Ik kan mijn moeder niet zomaar achterlaten? Elke dag wenste ik dat ik geen Pakistaan was.
Deze cultuur kan mijn carrière vernietigen.
De koran is ziekmakend
Elke moslim zou onmiddellijk zeggen dat het de duivel is die in mij spreekt, maar nee. De Koran ziet er waarschijnlijk aardig uit voor degenen die niet in de islam zijn opgegroeid, maar wetende dat dit boek de reden is dat mijn thuisland nooit succesvol zal worden, zullen niet-moslims altijd bedreigd worden, worden miljoenen mensen elk jaar mishandeld, miljarden kinderen huilden zichzelf in slaap omdat ze geslagen zijn omdat ze niet genoeg moslim zijn. Het maakt de koran lezen zo verdomd moeilijk. Dit is geen duivel, dit heet compassie en trauma. Elke regel is doordrenkt van manipulatie, controle en belofte van iets dat niemand op aarde kan bewijzen. Ik doe mijn best om door te lezen, omdat ik elke regel moet kennen om in de toekomst ruzie te kunnen maken met mijn familie, maar dit is zo misselijkmakend dat ik elke drie minuten een pauze moet nemen.
Waarom leef ik
Ik woon in de VS en ben 16 jaar oud. Sinds mijn geboorte en voordat ik het internet ontdekte, heb ik me altijd afgevraagd over religie en of God echt bestaat en of we, als we sterven, echt naar de hemel of de hel gaan. Ik begon me boos te voelen en begon er een hekel aan te krijgen om moslim te zijn, toen mijn vader en moeder mij niet met mijn vrienden lieten rondhangen, maar mijn broer wel met de zijne lieten rondhangen. Het werd nog erger toen mijn moeder me dwong de hijab te gaan dragen toen ik naar het eerste jaar van de middelbare school ging. Ik haatte het zo erg. Ik heb vrienden op school en ik kan alleen op school met ze praten, omdat mijn ouders niet willen dat ik uitga. Ik ben dit jaar een junior en mijn cijfers zijn tot nu toe zo goed, maar als ik wil ontsnappen aan mijn familie, heb ik betere cijfers nodig. Op dit moment zijn mijn ouders nog steeds streng als altijd. Mijn moeder schreeuwde de hele tijd tegen me en zei dat ik moest koken, schoonmaken en voor mijn kleine zusje, en het hele gezin moest zorgen. Dat ik binnenkort ga trouwen en kinderen krijg. Het maakt me boos en ik heb mijn leven opgegeven, ik kan niet eens goed voor mezelf zorgen, douchen, slapen, eten, omdat ik niet meer wakker wil worden en geen menselijke activiteiten wil doen als slechts dit mijn leven is. Mijn broer heeft het zoveel gemakkelijker, hij heeft een baan en zit op zijn reet en speelt alleen maar videogames en eet rotzooi met het geld dat hij verdient. Ik wou dat ik een jongen was. Nou, ik wil echt proberen de middelbare school af te ronden, naar de universiteit te gaan en een baan te vinden die goed genoeg is, waar ik mijn gezin kan achterlaten. Bovendien kan ik mezelf niets aandoen. Ik kan alleen maar hier zitten en typen op de website die ik heb gevonden. Als God echt is, als Allah echt is, dan wil ik echt dat hij mij met de bliksem slaat.
Mijn hijab wil ik afdoen…
Hallo, ik ben een 27-jarige vrouwelijke arts, ik woon in een moslimland dat ik omwille van mijn veiligheid niet kan noemen, Het is een behoorlijk gevaarlijk land. Ik heb een liefhebbende familie die religieus is maar niet extremistisch, zoals zij geloven in Allah en Mohammed en bidden dagelijks, maar ze geloven niet in het doden van anderen en het slaan van vrouwen. Ik heb een goede baan en zo, maar ik voel me ellendig, ik wil verliefd worden en bemind worden, maar ik kan de mannen in mijn land niet eens beginnen te accepteren. Het zijn vrouwonvriendelijke kleine snotneuzen die niets voor zichzelf kunnen doen en eerlijk gezegd de meeste geloven in het kwetsen van niet-moslims en vrouwen.
Ik wil mooie kleren dragen, want in tegenstelling tot de gemiddelde vrouw hier ben ik lang en train ik regelmatig. Dat maakt het nog gekker omdat ik zo hard werk aan een lichaam. Ik kan me niet uiten op de manier waarop ik dat zou willen doen.
Ik wil naar het strand, ik wil de wind door mijn haar laten waaien, ik wil een autorit maken waarbij ik mijn haar uit het raam kan laten of een ‘Hollywood-filmmoment’-ding beleven, Ik wil schattige zomerjurkjes dragen, ik wil in het park gaan liggen, in de zon baden en een boek lezen, ik wil het land voorgoed verlaten, maar dat is niet zo gemakkelijk.
Als ik stop met het dragen van de hijab, breng ik mezelf en mijn gezin in gevaar, verlies ik de meeste van mijn cliënten (patiënten), mijn familie zal waarschijnlijk delen in de ellende waarin ik dan zou zitten. Ik heb zelfs overwogen zelfmoord te plegen, maar ik wil nog steeds enkele van de zeer eenvoudige momenten beleven waar ik zo wanhopig naar verlang.
Ik word boos als moslims mij uitlachen?
Ik ben vrouw van 18 jaar en ex-moslim in de kast. Ik draag nog steeds de hijab omdat mijn ouders mij zouden verstoten als ik hem ooit af zou doen. Elke keer als ik naar de universiteit of ergens anders ga, zullen andere moslims, mannen of vrouwen, oud of jong, naar me glimlachen of rechtstreeks hallo zeggen (As-Salaam-Alaikum). Natuurlijk glimlach ik terug en zwaai ik terug, maar ik kan het niet helpen dat ik er boos over ben. Alleen al de gedachte dat ze mij als een van hen herkennen, zorgt ervoor dat ik onder een bus wil springen of zoiets. En we weten allemaal dat de enige reden dat ze vriendelijk zijn, is omdat ze denken dat ik moslim ben, maar letterlijk van houding zouden veranderen als ze wisten dat ik alles ben wat hun religie verbiedt. Niet alleen dat, ik haat het ook dat niet-moslims mij meteen als moslim bestempelen. Het is uiteraard niet hun schuld, want ik ben een hijabi, maar verdomd het is frustrerend. Ik ben deze shit zo beu, ik kan niet wachten om te verhuizen, mijn hijab af te doen, dronken te worden en vrouwen versieren.
(Sorry voor dat laatste deel, lol, ik weet dat het lijkt alsof ik de islam alleen heb verlaten om te neuken en te drinken, maar dat is helemaal niet het geval.)
De snelst groeiende religie is islam?
De groei van de islam wordt voor 100% gedreven door voortplanting, aangezien veel meer mensen de islam verlaten dan zich tot de islam bekeren. Bovendien keren degenen die het geloof opgeven zelden terug, terwijl veel van degenen die zich bekeren zich uiteindelijk terugtrekken. De islamgroei als het gaat om religieuze omschakeling is niet alleen nul, maar zelfs negatief. Het argument dat moslims blijven aanvoeren dat “de islam de snelst groeiende religie is” gebruikt alleen maar hogere vruchtbaarheidscijfers om hun geloof kracht bij te zetten. Hoe dom.
Die ouders van mij zeiden het domste ooit
Wij zijn Balkanmooselims, en ik vroeg hen waarom ze kinderen nu Arabic-namen noemen, waarom geen namen uit onze cultuur. Ze zeiden dat Arab-namen er meer toe zullen doen en dat God ons meer zal accepteren in de hemel of een andere bs. Ik zei: maakt onze cultuur en etniciteit jou niet uit, ze zeiden dat religie belangrijker is. Het is ironisch omdat ze niet eens Arabic-namen hebben, maar er absoluut zeker van zijn dat ze willen dat nieuwere generaties Arabic-namen krijgen. Ik vertelde hen hoe dit onze cultuur letterlijk Arabiseert, en ze zeiden dat het niets te maken heeft met Arabs, het is onderdeel van islam en ze zeiden ook dat iedereen als Moslim geboren is. het lijkt erop dat Allah echt net als andere culturen lijkt en wil dat we allemaal Arabs imiteren.
De ware islam wordt vertegenwoordigt door ISIS
Dit is niet echt een controversiële uitspraak onder degenen die genoeg over de islam weten. De Islamitische Staat was de enige groep die zich ertoe had verbonden de ware, volledige, onbeschaamde sharia in te voeren, onverschillig voor hoe de wereld zou reageren, en zij kregen er kritiek op. Ze probeerden de vroege moslimgemeenschap in Medina onder leiding van Mohammed na te bootsen. Ze pasten alle islamitische regels zonder verwatering toe, waaronder maar niet beperkt tot het voorschrijven van de jizya-belasting aan christenen, het opleggen van gebeden en zakaat aan de bevolking, het verbod op woekerrente bij banken, alcoholverbod, het afhakken van de handen van dieven, het executeren van afvalligen, het stenigen van overspelers, het van daken gooien van homoseksuelen, enzovoort. Als een moslim dit wreed vindt, moet hij zijn geloof opnieuw onder de loep nemen. Alles wat ze deden had een basis in de islam en ze rechtvaardigden het vooraf met behulp van islamitische bronnen. Ze innoveerden weinig tot niets. Hun oorspronkelijke leider was gepromoveerd in islamitische studies. Hun gelederen waren gevuld met de meest toegewijde moslims die het geloof zeer serieus namen, maar ja, we worden verondersteld te geloven dat verwesterde moslims die comfortabel in huizen met airconditioning wonen, geloven dat deze harde strijders die vochten en stierven om een islamitisch oprechte staat te vestigen, dat ook daadwerkelijk hebben gedaan. niets te maken met hun prachtige, vredige, roze religie. Het is hun geherinterpreteerde conforme versie die feitelijk representatief is voor de islam. De waarheid is dat de islam te wreed is voor de meeste geboren moslims, die niet erg serieus zijn in het volgen van de cultus van een zevende-eeuwse krijgsheer.
Is het islamitische gebed robotachtig ?
Het is verstoken van enige spiritualiteit of betekenis, het zijn elke keer gewoon dezelfde robotbewegingen. Als er een schepper voor dit universum was, waarom zou hij dan in vredesnaam zo’n saaie herhaling eisen om dichter bij hem te komen? Wat is het punt? Waarom is het zo belangrijk en centraal voor het geloof? Natuurlijk zijn er andere manieren waarop mensen hem kunnen aanbidden zonder zichzelf daartoe te dwingen, en zonder dat het gebed zo’n obstakel voor het dagelijks leven is. Er zijn ook zoveel regels, het is belachelijk. Waarom zou God zich om elk triviaal ding bekommeren? Een van de beste dingen aan het ontdekken van de islam is een hoax, en dat was dat ik niet langer hoefde te bidden. Het was echt een last die van mij af viel.
Mijn vader zegt van me kan houden als ik bid
Context: Ik ben sinds 2018 ex-moslim en dat ben ik nog steeds. Gedurende deze jaren heb ik echter gebeden, omdat ik anders dit bericht niet zou plaatsen 🙂
Hoe dan ook, ik probeer zoveel mogelijk afstand te nemen van nep-bidden. Alsof mama een dutje deed en wakker werd en me vroeg of ik bad dat ik ja zei, ook al deed ik dat niet. Ik werd echter te laks en ze beseften dat ik niet aan het bidden was. Dus ik merkte hun verandering in houding en ik wist wat er zou gebeuren zodra ze besloten mij te confronteren.
Dus ik deed vandaag het slimme en bad. Toen ze mij zagen, waren ze vervuld van vreugde en opluchting. En mijn vader zei: “Ik kan eindelijk weer dood van je houden!” waarop ik antwoordde met “je hield de hele tijd niet van me?” hij antwoordde met “ja, ik hou van je, maar ik wil dat mijn dochter een gelovige wordt. En ik weet dat God meer van je houdt dan ik, maar God martelt degenen die hem ongehoorzaam zijn en ik werd elke dag benadrukt dat mijn God mijn dochter zal verbranden.” “
En ik vroeg hem waarom hij in vredesnaam een god volgt die dit doet? Hij volgt hem uit angst en niet uit liefde, maar hij bleef maar zeggen dat ik volwassen ben en dat God mij mensen (mijn ouders) stuurt om mij te waarschuwen.
Deze ervaring herinnerde me er ook aan waarom ik verlatingsproblemen heb… Ik zou al hun liefde en zorg verliezen op het moment dat ik mijn overtuigingen verander…
Familie wil mijn zieke oma kamelenpis geven
Hallo,
Mijn oma is 92 jaar oud. Ze heeft ademhalingsproblemen (veel slijm/slijm). Ze is 3 maanden geleden in het ziekenhuis opgenomen en nu willen mijn tantes haar kameelpis geven.
Ze vroegen aan mijn vader of hij wist waar hij het kon krijgen. Ik protesteerde en vertelde hen dat het onzin was en dat ze zwak was en een slecht immuunsysteem had.
Mijn vader is kaakchirurg, dus hij heeft een opleiding genoten. Hij zweeg en zei dat hij het niet wist. Mijn tantes negeerden mij en zeiden dat ik pas 21 ben en geen flauw benul heb.
2 weken vooruit naar vandaag kwam ik op bezoek bij mijn oma en vond in de koelkast een glazen pot met pis. Ik confronteerde mijn tante en zij vertelde me dat een “goede zus” het voor haar had gevonden en het is van topkwaliteit… Ik wil haar hoofd tegen beton slaan. Kamelenpis echt? En hoe komt het dat ze je niet haar eigen verdomde pis heeft gegeven. Mijn vader is passief en ze geven het volgende week vrijdag aan haar.
Ik probeerde tegen mijn vader te zeggen dat ze nee moesten zeggen, maar hij vertelde me dat hij 2 tegen 7 zou zijn en dat we niets kunnen doen. Toen ik hem vertelde of hij als dokter denkt dat deze hadith onzin is, vertelde hij me dat er dingen zijn die mensen niet weten. Misschien zit er wel een reden achter deze hadith.
Ik hou van mijn oma, maar ik voel me machteloos. Toen ik haar vroeg of ze dat wilde of niet. Ze vertelde me: “Ik weet niets. Ik kan geen Arabisch lezen, schrijven of zelfs spreken. Mijn kinderen gingen naar school en zij weten beter… Ik blijf toch niet voor onbepaalde tijd in leven.”
Wat kan ik doen ? Haar dokter zei dat het gek is om haar kamelenpis te geven, haar nieren zijn niet in goede staat en ze kan haar immuunsysteem niet belasten…
Heb mijn beledigende moslimhuishouding verlaten en ik kan niet geloven hoe vrij ik ben
Ik heb zoveel nieuwe dingen gedaan. Sommige zijn enger dan andere, maar sommige zijn lief en eenvoudig.
Gisteren heb ik pompoenen uitgesneden voor Halloween met mijn vriend en zijn gezin. Ik zou me zelfs kunnen verkleden als ik dat wilde.
Ik mag eten wat ik wil. Ik hoef geen andere kleding aan te trekken om thuis te komen en niet te worden uitgescholden. Ik draag wat ik wil, wanneer ik maar wil. Ik mag alle programma’s en films bekijken die ik nooit mocht zien.
Ik mag huilen en mijn tranen niet verbergen. Ik word boos als er iets gebeurt. Ik mag naar feestjes gaan en mijn vrienden zien zonder te liegen over waar ik was of met wie ik was. Ik hoef mijn kunstwerk niet meer te verbergen, ik kan zoveel gezichten tekenen als ik wil.
Er valt nog veel meer te vieren en ik moet toegeven dat de dingen niet perfect zijn, maar ze komen verdomd dichtbij. Ik heb meer vrede dan ooit. Ik wil dat anderen de hoop hebben dat zij ook moedig kunnen zijn en hun eigen leven kunnen leiden als ze dat veilig kunnen en kunnen.
Gearrangeerd huwelijk
Hallo. Ik weet niet waar ik anders heen moet. Ik twijfel al een hele tijd aan mijn geloof en ik begin me nog sceptischer te voelen vanwege de recente gebeurtenissen in mijn leven. Ik ben een jonge vrouw, studente, en mijn ouders dwingen mij een gearrangeerd huwelijk met een van mijn familieleden te accepteren. Ik heb meerdere keren nee tegen ze gezegd, en ze hebben mij dit idee al sinds ik klein was opgedrongen, maar ze vertelden zijn moeder dat ik ja zei. Ik weet niet wat ik anders moet doen. Ik voel me zo vastzitten. Ik heb gehuild en geschreeuwd en mijn geestelijke gezondheid gaat volledig achteruit. Mijn cijfers zijn slecht en ik kan zelfs niets anders doen dan naar mijn werk gaan met de gedachte dat DAT gaat gebeuren. Ik wil niet voor altijd depressief zijn, maar ik wil ook niet afgesloten worden door mijn familie.
Om meer context te geven: ik heb tegen mijn moeder gezegd dat ik nooit met een familielid wil trouwen, en haar excuus is dat onze profeet het heeft gedaan. Waarom jij niet? Het is halal. Mijn familie is ook sjiiet en je weet hoe sjiieten … ze beweren ook dat we ook rechtstreeks verband houden met de profeet, wat ik nooit heb geloofd. Daarom dwingen ze mij om met een familielid te trouwen. Om de bloedlijn ‘puur’ te houden. 😑idk. Ik heb zoveel ruzie met ze gehad. Ik heb zo mijn best gedaan om mee te werken, maar ze zeiden ja zonder dat ik het zelf accepteerde. Nu zijn ze bang dat ik de hele familie uit elkaar scheur als ik iets zeg. Ik ben gewoon bang en ik wil niet de rest van mijn leven ongelukkig zijn.