Ik ben een volwassene en ik word gecontroleerd door mijn ouders
Ik haat religie en ik haat het om opgegroeid te zijn in een Arabisch land. Ik woon in Libanon, ben hier geboren en getogen. Het stereotype (dat in de meeste huishoudens geldt) over Libanezen die open-minded zijn, klopt niet als het gaat om het huishouden waarin ik woon. Ik woon in een streng islamitisch huishouden. Mijn moeder is superreligieus en mijn vader is een typische Arabische man die beweert dat hij religieus is, maar hij bidt niet (hij dringt religie op aan mij en mijn moeder, maar bidt zelf niet). Ik ben een 19-jarige vrouw en ik ben altijd gecontroleerd. Uiteraard ben ik een verborgen atheïst, maar ze weten dat ik soms niet bid. Maar ik wil alleen maar zeggen FUCK ISLAM, het is de ergste religie die er maar kan bestaan, ik wil geen funking vrouw meer zijn in een Arabisch land.Ik hoop dat ik dronken word of zoiets, want ik kan het niet meer aan, om in zo’n huishouden te leven.
We zijn blut en mama wil op hadj gaan
Jongens, we leven letterlijk van een uitkering, ik, 3 broers en zussen en mijn moeder. We kunnen nauwelijks de boodschappen en elektriciteit betalen en ik geef zoveel van mijn studiefinanciering om onszelf staande te houden. Maar mijn moeder vindt het een geweldig idee voor ons als gezin om naar de fucking hadj te gaan. Ze zei dat het een zegen zou zijn, ik ben zo boos omdat ik de enige andere persoon ben op wie ze financieel kan rekenen, ik werk zo veel dat ik nauwelijks naar colleges ga, maar laten we een hoop geld uitgeven om een steen aan te raken. Ze zei dat ze voor me zou betalen, maar het is nog steeds te fucking veel en ik weet dat ze na de reis om geld zal vragen. Ik hou van haar en ik vind het niet erg om te helpen met rekeningen, maar dit is woedend, we zijn niet in een positie om dit te doen. Islam maakt je hersenen tot moes, daarom floreren we niet. Ik ben zo boos.
Leven in een leugen maakt me kapot
22F. Ik woon bij mijn moslimouders. Ik geloof niet in de islam. Ik voel me er elke dag schuldig over. Ik lieg tegen mijn ouders over bidden en geloven. Ik hou te veel van ze om ze de waarheid te vertellen. Ze zouden gebroken zijn en de rest van hun leven schuldig voelen omdat ze denken dat ik in het hellevuur zou branden en dat het hun verantwoordelijkheid was om “mij terug te leiden naar Allah”. Mijn ouders hebben me vaak verteld dat ze bijna onvoorwaardelijk van me houden en dat ze me alles zouden vergeven behalve als ik de islam zou verlaten.
Ik zal mijn mening hierover niet veranderen. Ik geloof niet in de islam en dat zal ik ook nooit kunnen. Ik heb er maandenlang om gehuild vanwege schuldgevoelens, maar er zijn gewoon te veel dingen waarvan ik niet geloof dat ze waar zijn of waar ik het niet mee eens ben.
Ik dacht altijd dat mijn leven gedoemd was om ellendig te zijn. Trouwen met een moslimman om mijn ouders tevreden te stellen en de rest van mijn leven ellendig zijn door te doen alsof ik iets ben wat ik niet ben zou zielsvenietigend zijn. Ik wil een leven leiden waar ik daadwerkelijk van geniet.Ik denk echt dat ik het nodig heb voor mijn mentale gezondheid. Ik wil vrij zijn.
Heeft iemand altijd een hekel gehad aan de Koran?
Bro, ik heb het altijd gehaat lol. Mijn vader is een sjeik en dwong me om het te lezen. Hij en mijn moskeeleraren gaven me minimale Arabische training en dwongen me regelrecht om het te lezen. Mijn vader was erg verbaal beledigend tegen me vanwege dit waardeloze boek en keek altijd op me neer als ik spelletjes speelde of films keek in plaats van het boek te lezen.
Toen ik volwassen werd (ik was nog steeds moslim), dacht ik dat mijn afkeer voor het boek kwam door mijn vader. Dus ik probeerde het nog een keer. En geloof me, ik vond het nog steeds niet leuk om het in het Arabisch te lezen… en het Engels was saai en ingewikkeld. De verzen waren overal lol.
Ik wilde een goede moslim zijn, dus dwong ik mezelf om naar moskeelessen voor volwassenen te gaan (op aandringen van mijn ouders)….maar hoe hard ik ook probeerde om de Koran leuk te vinden…ik kon het gewoon niet lol. Het is een boek in een andere taal met nul consistentie in het verhaal en ook nog eens extreem repetitief. Het is saai.
Nu vraag ik me als ex-moslim af hoe geweldig het is dat sommige moslims zichzelf echt kunnen manipuleren en zichzelf kunnen laten denken dat het een geweldig boek is. Echt waar lol. De meerderheid van de Gen Z-moslims kijkt liever films en anime dan dat ze de Koran lezen, maar liegen nog steeds tegen zichzelf over hoe geweldig de Koran is. Dan heb je loserige sjeiks die proberen hen een slecht gevoel te geven omdat ze de Koran niet zo vaak lezen als zij, lol. Alsof hun enige blootstelling aan geletterdheid de Koran en islamitische teksten zijn. Dan hou je mond.
Het is allemaal klote
Ik heb last van een heel erge depressie. Ik kan dit leven als meisje in het Midden-Oosten gewoon niet aan. Ik woon ver van de stad en ik haat mijn leven echt. Ik heb het nooit echt geleefd – ik heb mijn tienerjaren gemist en nu ben ik in de twintig. Iedereen verwacht dat ik volwassen word, trouw, kinderen krijg en verantwoordelijk ben voor het leven van iemand anders. Ik was niet eens verantwoordelijk voor mijn eigen leven, dus waarom moet ik nu iemands vrouw worden en kinderen opvoeden? Ik haat het echt als iemand me vertelt dat ik het kan als ik trouw. Dat kan ik niet uitstaan. Ik wil echt zelfmoord plegen; ik wil dood. Het kan me niet schelen of ik naar de hel ga als die bestaat. Ik denk dat dit leven een vloek is. Ik haat religie en ik haat iedereen die zegt: “Oh, het komt door gebruiken en tradities, niet door religie.” Ik haat ze allemaal; ik haat alles. Zelfs tijdens mijn studie heb ik geen hoofdvak gekozen dat ik wilde, en ik worstel elke dag met deze sluier. Ik ben echt moe. Ik denk niet dat ik kan ontsnappen. Ik kan geen baan vinden, en als ik dat wel doe, heb ik het gevoel dat er niets meer is om voor te leven. Ik haat God echt. De Islam neemt het meest kostbare dat je hebt weg – je vrijheid – je recht op zelfbeschikking = een geboorterecht. Islam met al zijn verboden heeft mijn ziel vernietigt, mijn identiteit, mijn talenten, mijn ambities.Het is allemaal klote.
Ik kan niet langer doen alsof ik om de islam of moslims geef
Ik ben opgegroeid in Europa met islamitische immigrantenouders en ik weet dat “blanke mensen” mij nooit als een van hen zullen beschouwen. Maar ik kan niet langer doen alsof ik me verwant voel met moslims uit mijn geboortegemeenschap.
Ik haat de islam niet eens zo erg als de gemiddelde gebruiker hier (hoewel ik het ermee eens ben dat het een dwaze religie is), maar moslims kan ik gewoon niet meer. Ik heb niet langer de nepzinnen in mijn hoofd klaar om hardop te worden uitgesproken, of de politiek correcte reacties die mijn ouders ervan weerhouden om achterdochtig te worden over mijn overtuigingen.
Al sinds ik naar de universiteit ging, kon het me niks meer schelen. Ik zeg hardop dat ik het niet eens ben met de Koran, hoe godslasterlijk dat ook klinkt. Fuck mijn anti-abortusvader die praat over Allah’s wil wanneer het hem uitkomt. De islam is gebaseerd op het gemiddelde patriarchale systeem over hoe het allemaal de schuld van de vrouwen is en dat je naar de hel gaat als je experimenteert met dingen in het leven. Ik ben zo moe van dit verhaal.
Het is alsof deze religie slecht is voor persoonlijke groei en moslims 24/7 vastzitten in een paternalistische, kinderachtige mindset. Het is tragisch om op te groeien en te beseffen dat ik als 9-jarige meer wist wat er in mijn huishouden gebeurde dan al die volwassen volwassenen om me heen. Maar natuurlijk staan ze liever achter het idee dat de profeet ooit op een boot naar de hemel vloog om God te ontmoeten of zoiets.
Later, als ik klaar ben met mijn ingenieursopleiding, wil ik verhuizen naar een land waar niemand mij kent, zoals de VS, Zuid-Afrika of Brazilië, zodat ik opnieuw kan beginnen als een echte expat zonder dat een moslimgemeenschap mij vertelt hoe ik mijn leven moet leiden.