Na de dood van Mohammed werd Umar ibn al-Chattab tweede kalief. Hij was een generaal, een oorlogsveteraan en bovenal een fanatieke moslim. Zijn bewind duurde slechts 10 jaar van 634 tot 644, en was een tijdvak met waarschijnlijk de grootste uitbarsting van islamitisch imperialisme en geweld uit de geschiedenis.
Umar veroverde een groot deel aan de oostelijke kant van de Middellandse Zee met inbegrip van delen van het Byzantijnse rijk. Het gaf de moslims een springplank voor latere veroveringen richting Centraal-Azië, India en de rest van Noord-Afrika. Moslims bewonderen Umar, maar wat men nalaat te vertellen is dat deze man, net als Mohammed, een ware fascist was die de niet-moslims haatte en op zijn veroverde grondgebieden een totalitair bewind aan de niet-moslims oplegde.
Wanneer Mohammed, de eerste islamitische fascist, gelukkigerwijs in 632 overleed [was hij maar nooit geboren], nam zijn oom Abu Bakr zijn taken over. Bakr consolideerde de greep op Arabië en leidde een aantal aanvallen op het Byzantijnse rijk. Hij stierf twee jaar later en werd in 634 opgevolgd door een andere oom van Mohammed; Deze Umar werd uitgeroepen tot kalief en gelastte de wens van Mohammed te vervullen door Perzië en Rome aan te vallen en te veroveren. De islamitische legers van Umar vielen de veel rijkere en meer ontwikkelde naties in het noorden en oosten aan. Umar was gelukkig.
De Byzantijnen en Perzen waren met elkaar voor meer dan een eeuw in een voortdurende oorlog. Beide rijken waren daardoor financieel en fysiek uitgeput en namen tevens de Arabieren niet serieus. Door een combinatie van onverschilligheid, onwetendheid, slecht leiderschap en Arabisch fanatisme werd een enorm christelijk grondgebied veroverd. In 640 had Umar ook Mesopotamië en een groot deel van Syrië en Palestina onder controle van de islam gebracht. Egypte werd in 642 veroverd en het Perzische rijk in 643. En dit allemaal in slechts 9 jaar. Het is zonder twijfel één van de meest kolossale militaire rampen in de geschiedenis van de beschaving.
Ongeschoolde heidense Arabieren, gevoed met het islamo-fascisme en de onzin van de maancult waren nu heersers over een aantal meest ontwikkelde en rijke gebieden ter wereld. Umar vestigde snel het intolerante en hiërarchische karakter van het islamitische gezag. Mannelijke moslims waren in de veroverde gebieden vrijgesteld van belastingen. In de pikorde van de macht stonden de Arabische mannen van de Quraysh stam bovenaan. De volgende groep daaronder waren de niet-Arabische moslims. Nog een trede lager de donker gekleurde mannelijke moslims en niet-Arabieren. Aan de onderkant de vrouwen, Joden en christenen en slaven.
Dhimmitude betekende een gedwongen belasting door middel van de jiyza en kharaj [handel – en productiebelasting van 50 tot 75% ]. De moslim elite werd schatrijk van deze belastingen. Maar dit is niet hoe moslims Umar beoordelen. Zij zien Umar met het oprichten van het islamitisch fascisme, als een geniale prestatie: Zijn meest ingrijpende idee was het opbouwen van een financiële structuur. Hij begreep dat een stabiele financiële structuur voor het regeren het meest belangrijke aspect was. Ten einde bouwde hij een efficiënt belastingsysteem en bracht het leger rechtstreeks onder financiële controle van de staat.”
Een gewaardeerd moslim historicus zegt hierover; ‘De veronderstelde financiële scherpzinnigheid van Umar betekende weinig meer dan de niet-moslims bestelen van hun eigendommen.
Veroveren, vernederen, afpersen en hen met hoge belastingen bestraffen zijn nauwelijks kenmerken van een genie. Umar was weinig anders dan Mohammed. In feite komen zijn islamitische intolerantie en venijnige haat rechtstreeks uit de koker van de krankzinnige oprichter van de islam. Het doel van Umar was de volledige onderwerping van de niet-moslims – de oorspronkelijke bewoners van de nieuw veroverde gebieden. Hij had geen interesse in een multi-culti samenleving of interreligieuze harmonie. Zijn echte doel was het uitmelken en vernederen van de niet-moslims om zichzelf en zijn moslimbroeders te verrijken. In deze doelstelling was hij zeer succesvol.
Het is duidelijk dat moslims overeenkomstig de koran, Joden en Christenen moeten haten, verachten, belasten, vernederen en degraderen. En als ze hun islamitische meesters irriteren moeten ze worden gedood. Umar zou vurig in het imperialistisch geraaskal van de koran hebben geloofd; dat de islam de mensheid moet regeren en dat moslims superieure mensen zijn.
Toen Umar Jeruzalem veroverde maakte hij een pact of overeenkomst tussen de veroveraars en de veroverde dhimmis – tweederangs burgers. Het is niet helemaal duidelijk of dit bewaard gebleven voorbeeld een kopie is. Maar het is zeker dat Umar een overeenkomst bewerkstelligde tussen degenen die zouden worden getiranniseerd en hun islamitische onderdrukkers. Het belang van dit contract kan niet worden genegeerd. Dit contract was gebaseerd op de islamitische wet en verklaarde Joden en Christenen tot slaven. Dit contract werd nadien ook door latere moslim-imperialisten gebruikt om andere volkeren te onderwerpen.
Voor moslims is Umar natuurlijk de grote held. Voor personen die geïnteresseerd zijn in onafhankelijkheid, vrijheid en beschaving is hij net zo’n fascistische dictator als Mohammed en Hitler.
Islamitisch schrijver en theoloog, al Turtushi, Siraj al Muluk, heeft in Caïro in 1872 een voorbeeld van het pact van Umar vertaald. Turtushi toont aan dat Umar een document heeft gemaakt waar omschreven wordt hoe moslims, Joden en christenen zich naar elkaar moeten gedragen. Het document zal door de islamofielen worden ontkent, want het Pact van Umar is zeer onderdrukkend, crimineel, sadistisch, inhumaan en intolerant:
- We [Joden en christenen] zullen geen nieuwe kloosters, kerken, religieuze gemeenschappen en cellen voor monniken bouwen in onze steden of in hun nabijheid.
- We zullen kerken en kloosters die in ruïnes vervallen niet repareren.
- We zullen onze poorten wijd open houden voor voorbijgangers en reizigers.
- We zullen moslims die aankloppen kost en inwoning voor drie dagen verstrekken
- We zullen geen spionnen verbergen of hen onderdak in onze huizen en kerken verlenen
- We zullen aan onze kinderen de koran niet onderwijzen
- We zullen onze godsdienst niet openlijk verkondigen, noch proberen iemand te bekeren. We zullen geen van onze verwanten verbieden de islam te omarmen, wanneer zij dit wensen
- We zullen naar de moslims eerbied laten zien. Als ze willen zitten, zullen we plaats maken
- We zullen niet op moslims proberen te lijken door hun kleding, haardracht of schoeisel te kopiëren, noch zullen wij hun manier van spreken overnemen, noch hun Arabische bijnamen aanvaarden
- We zullen geen huizen bouwen, hoger dan die van de moslims
- We zullen geen slaven nemen die aan moslims toegewezen zijn
- We zullen geen verlichting voeren op enige straat van de moslims of op hun markten
- We zullen niet spreken wanneer zij spreken, noch zullen wij hun eervolle namen dragen
- We zullen onze doden niet in de buurt van de moslims begraven
- We zullen ons niet omgorden met zwaarden
- We zullen geen enkel wapen op ons lichaam dragen, noch verbergen
- We zullen in onze ringen geen Arabische inscripties graveren
- We zullen geen gefermenteerde dranken verkopen
- We zullen onszelf identificeren door onze haarlokken te knippen
- We zullen ons altijd op dezelfde manier kleden waar we ook gaan, en zullen een gordel om onze taille dragen
- We zullen in een rouwstoet onze stem niet verhogen.
- We zullen onze kruisen of boeken op straat en op markten voor de moslims verbergen
- We zullen in onze kerken zachtjes klappen
- We aanvaarden deze voorwaarden voor onszelf en voor de mensen van onze gemeenschap, en in ruil wordt onze veiligheid gewaarborgd. Als we op enigerlei wijze in strijd handelen met deze verordeningen, waarvoor wij garant staan dan volgt er een straf voor opstandigheid en opruiing en verliezen wij ons contract
Daarna schreef Umar; ”Teken wat ze hebben gevraagd, maar voeg twee clausules toe die ook bindend voor hen zullen zijn; Ze zullen geen gevangenen kopen die door moslims gevangen zijn genomen, en dat iedereen die opzettelijk een moslim slaat, door dit pact niet langer beschermd is.