Anfal betekent oorlogsbuit غنایم. Duizenden jaren lang hebben primitieve stammen elkaar overvallen en geplunderd. De meest verwilderde samenlevingen werden ook de vrouwen en kinderen van de overwonnenen geplunderd. Vrouwen werden vaak verkracht en kinderen werden tot slaaf gemaakt en verkocht.
Arabieren waren een stel wilden. Overvallen en plunderen was voor hen een manier van leven. Vier heilige maanden الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ. per jaar onthielden ze zich van vechten, dat als heiligschennis werd beschouwd. [Lees koran 9:5]. Buiten deze maanden waren ze vrij om elkaar te overvallen en te plunderen. Er was geen centrale macht om de agressors te straffen.
Toen de profeet van de islam naar Medina migreerde, waren zijn volgelingen die met hem migreerden meestal slaven en ontevreden jongeren. Ze waren berooid. Mohammed zette de traditie van de Arabieren voort en zei dat ze moesten stelen en plunderen voor hun levensonderhoud. De moraliteit van de Arabieren was zo laag dat niemand er bezwaar tegen had dat een profeet van God zich schuldig maakte aan criminaliteit. Integendeel, ze schreven zijn successen toe aan goddelijke hulp !
Primitieve mensen denken dat de macht juist handelt. Dit soort primitieve denken vind je vaak bij kinderen. Ik was ongeveer 10 toen onze leraar in een van de kleine steden in Iran zei dat hij ons mee zou nemen om te zwemmen. We waren opgewonden en keken er naar uit. Toen de beloofde dag aanbrak, hadden we onze korte broek en handdoeken meegenomen en maakten we ons klaar voor een dag vol plezier. Er waren een paar leerlingen in onze klas die bahá’í of jood waren. Onze leraar zei dat ze niet kunnen komen. Hij zei dat ze onrein waren en dat ze daarom niet met moslims in hetzelfde zwembad kunnen gaan. Ik kan de teleurstelling en het verdriet van die kinderen niet vergeten. Dat was duidelijk onrechtvaardig, maar als tienjarig kind kon ik dit niet als zodanig zien. Ik voelde me verdrietig, maar ik dacht dat het de schuld van het kind was dat hij geen moslim was. Mijn gevoel voor moraliteit was niet voldoende ontwikkeld om de dingen duidelijk te zien. Ik gaf de slachtoffers de schuld. In een samenleving waar iedereen denkt zoals jij, krijg je waardering van anderen en wordt je verwrongen denken bevestigd. Onze gedachten moeten worden uitgedaagd om te evolueren. Dit is hoe evolutie plaatsvindt. De zwakken sterven en de sterkste overleeft. Waar organismen niet worden uitgedaagd, evolueren ze niet. Er zijn soorten op aarde die al honderden miljoenen jaren niet zijn geëvolueerd. Het is omdat ze nooit zijn uitgedaagd. Ze hoefden niet te evolueren. Als een idee niet wordt aangevochten, zal het niet evolueren. Dit is de trieste sage van de islam.
Toen Mohammed de karavanen en dorpen van de Arabieren binnenviel, ongewapende bevolkingsgroepen afslachtte en hun bezittingen plunderde, hun vrouwen en kinderen tot slaaf maakte, niet alleen zijn volgelingen, maar ook andere Arabieren zagen dit niet als iets volkomen kwaads. Hoe meer hij slaagde in zijn aanvallen of ghazwa zoals hij ze noemde, hoe populairder hij werd. Zijn vijanden sloten zich bij hem aan omdat hij machtig werd. Tabari zegt dat Khalid ibn Walid en Amro ibn Aas vijanden waren van de islam en vochten tegen moslims. Ze bekeerden zich toen ze zagen dat Mohammed strooptochten succesvol waren. Arabieren zagen dat degenen die zich tot de islam bekeerden, zich konden verrijken. Al hun verdiensten waren afkomstig van overvallen. Maar het waren roofovervallen als straf van god. In de primitieve manier van denken van de Arabier was dat een aanwijzing dat God achter Mohammed stond.
Het morele besef van moslims is niet geëvolueerd sinds de tijd van Mohammed. Deze primitieve manier van denken van Arabieren die geloven dat macht het juiste doet, heeft zich verspreid naar alle moslimlanden, ook naar Iran en naar moslims van het Indiase subcontinent die veel verder ontwikkeld waren dan de Arabieren. Nu zijn we zoals zij geworden – een stel wilden. Ons rechtvaardigheidsgevoel is verdampt en ons denken is net zo primitief geworden als die van Arabieren die dankzij de islam nooit los van hun wreedheid zijn gekomen.
De grote Perzische historicus Mohammad ibn Jarir Tabari vertelt in detail over Mohammeds misselijk makende misdaden en beschrijft zijn verraad, berovingen, verkrachtingen, executies, sluipmoorden en genocide. Toch kan deze zeer geleerde man niet zien dat de grondlegger van zoveel kwaad, onmogelijk de boodschapper van God kan zijn.
Een van de grootste genieën die ooit heeft geleefd, was Jalaleddin Rumi. Ondanks al zijn grote denkvermogen was ook hij niet in staat om te zien dat de man die hij zijn profeet noemt, een misdadiger was. Hij geloofde zelfs in Mohammeds onzin, dat God de Joden in varkens en apen veranderde toen ze de wet van de sabbat overtraden.
Dit is wat religie met mensen doet. Slimme mensen doen afstand van hun geweten als ze geloven. En zoals Voltaire zegt, wanneer mensen in absurditeiten geloven, kunnen ze wreedheden begaan.
Ieder gezond persoon kan begrijpen dat het verkeerd is om iemands huis of stad binnen te vallen, hen te doden en eigendommen te plunderen. Er is niet veel intelligentie voor nodig om dit te begrijpen. Maar verbazingwekkend genoeg kunnen 1,5 miljard moslims, onder wie veel opgeleide mensen, dat niet zien.
Mohammed heeft zelfs een soera in de koran die beschrijft hoe het gestolen bezit verdeeld moet worden. Soera 8 is geschreven na de slag bij Badr. Het begint met te zeggen: يَسْأَلُونَكَ عَنْ الْأَنْفَالِ قُلْ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ “Ze vragen jou (Mohammed) over de oorlogsbuit. Zeg: De oorlogsbuit behoort toe aan Allah en de boodschapper.” Hier maakt Mohammed van de maker van het universum een ‘partner in crime’, maar zelfs iemand met een brein zo groot als een kat weet dat God geen interesse heeft voor de gestolen bezittingen van een stel Arabieren. Al die buit ging naar Mohammed. Dus waarom de naam van God onteren? De echte vertaling van dit vers is dat de roofbuit van mij en alleen voor mij is. Mohammed geloofde niet in God. Hij gebruikte hem als hulpmiddel om mensen voor de gek te houden. Als hij werkelijk in God geloofde, zou hij God niet zoveel leugens hebben toegeschreven.
In een hadith zei de profeet: ”Mijn levensonderhoud is in de schaduw van mijn speer, en hij die mijn bevelen niet opvolgt, zal worden vernederd.” (Bukhari, p.408, deel 1) Dus het hebben van een speer als wapen is een deugd [nu zijn het vooral messen] en we zijn geïnformeerd dat het levensonderhoud en de voorzieningen van de Profeet in de speer (jihad) ligt. In het verlengde hiervan is de beste verdienste die van de oorlogsbuit. Buit is toegestaan voor de islamitische gemeenschap. De zinsnede in de hadith ”en hij die mijn bevelen niet opvolgt, zal vernederd worden” – betekent het betalen van jizya (een vernederende belastingheffing voor de niet-moslims – ofwel de dhimmi’s.
Het bovenstaande vat de moraliteit van moslims samen. De hadiths zeggen dat Mohammed zijn brood verdiende door roofovervallen. Als resultaat hebben moslimgeleerden en muhaditheens (verzamelaars van hadith) geconcludeerd dat buit geoorloofd is en dat de beste verdienste de roof is. Tegenwoordig klagen moslims dat de verplichting tot jihad is vergeten en dat ze in hun levensonderhoud zouden moeten voorzien door te plunderen en de niet-moslims te dwingen jizyah te betalen.
Dit is hoe de maffia te werk gaat. In feite dankt de maffia haar bestaan aan de islam. Moslims veroverden Sicilië en Malta in 902 en regeerden de eilanden tot 1061, daarna werden ze na de Normandische verovering van het eiland verwijdert, de lokale gangsters namen hun plek in. Het afpersen van geld, in ruil voor “bescherming”, werd in Zuid-Italië door moslims beoefend.
De ironie is dat diefstal in de islam verboden is en dat de straf voor de dief, het afhakken van zijn hand voor de eerste overtreding is en vervolgens het amputeren van andere ledematen voor daaropvolgende overtredingen. Maar dat is wanneer de dief steelt van een moslim. Als het slachtoffer een niet-moslim is, is er geen of slechts een lichtere straf:
Bij de aanval op Wadi al Qura, direct na de aanval op Khaybar, doodde een verdwaalde pijl een strijder van Mohammed. Moslims verzamelden zich om hem heen en feliciteerden hem met het bereiken van het hemelse paradijs. Mohammed zei: “Zeker niet! Zijn mantel brandt nu met hem in de hel”. Hij had de mantel die hij draagt gestolen uit de buit van zijn moslimbroeders. Een andere moslim die dit hoorde kwam naar voren en zei: “Apostel van Allah, ik had geen schoenen en nam dit paar sandalen van de man die ik doodde.” Mohammed zei hem: “Jij met twee brandende sandalen in de hel zal je straf zijn.” Hij legt dan uit dat alles wat als buit wordt meegenomen, verzamekeld en verdeeld moet worden zoals Allah heeft verordend. Een vijfde is voor Allah en zijn boodschapper (ik en mijzelf) en de rest zal onder de overvallers worden verdeeld. Degene met een paard krijgt drie aandelen, degene te voet krijgt één aandeel.
Zie je de ironie? Deze twee moslims zullen naar de hel gaan omdat ze een mantel en een paar sandalen van de buit hebben eigen gemaakt, maar de buit zelf is wettig en de beste verdienste voor de islamitische gemeenschap. Dezelfde soera 8 zegt: فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَلًا طَيِّبًا “ Geniet van wat je hebt meegenomen in de oorlog, wettig en goed. ”(koran. 8:69) Dit vers geeft aan dat sommige moslims misschien een cognitieve dissonantie hadden en dat hun geweten hen dwars zat. Mohammed heeft dit vers geopenbaard zodat ze hun geweten kunnen kalmeren. Hoe kan iemand met God in discussie gaan? Als God zegt dat doden en stelen van niet-moslims geoorloofd is, wie kan het dan in twijfel trekken?
Dit is hoe moslims hun geweten opzij zetten. Als een zaak eenmaal door God is beslist, zal de gelovige zijn geweten niet meer in evenwicht brengen. Hij zal zijn geweten negeren. God weet het het beste en het is niet aan mensen om de wijsheid van God in twijfel te trekken. Gelukkig hebben de meeste religies niet al te veel slechte leringen met betrekking tot niet-gelovigen. Maar de islam heeft er veel van en daarom worden moslims gereduceerd tot misdadigers en criminelen. Ze zijn de meest immorele en de meest verraderlijke mensen ter wereld. Als het gaat om het doen van kwaad, kan niemand een moslim evenaren. Niemand kan zoveel kwaad doen als een moslim zonder gewetenswroeging. Alle mensen doen kwaad, maar vaak hebben ze er last van en vragen hun god om vergeving. Moslims begaan kwaad en staan in gebed om hun god te danken dat hij hen in staat heeft gesteld het te doen. Ze verwachten ervoor beloond te worden. De Basiji-misdadigers in Iran die jonge meisjes verkrachtten voordat ze hen vermoordden, waren ervan overtuigd dat ze door God zullen worden beloond voor hun verachtelijke misdaden. De islam reduceert mensen tot monsters.
De islam is de religie van dieven. Niet alleen dieven, maar ook pedofielen, verkrachters, moordenaars, tirannen en kunnen in de islam rechtvaardiging vinden voor hun slechtheid. Het enige verbod is dat je niet van je bende mag stelen. Elke gangsterorganisatie heeft dezelfde regel. Als je lid bent van de maffia en steelt van je peetvader, word je strenger behandeld dan door welke wet dan ook. Dit betekent niet dat criminelen tegen diefstal zijn. Ze doen het om te leven. Maar als je lid bent van een criminele organisatie, mag je niet stelen van de bende.
Hoewel Mohammed moslims verbood om van de buit te stelen voordat hij zijn 20% aandeel kreeg, stal hij openlijk van zijn volgelingen. Direct nadat Kheibar was veroverd, richtte Mohammed zijn blik op Fadak, het meest vruchtbare land van Arabië. De bevolking van Fadak, die hun toekomstvoorspelling inschatte, besloot zich over te geven. Ze stuurden een delegatie naar Mohammed terwijl hij nog in Khaybar was om hem te vertellen dat ze hun stad zullen verlaten in ruil voor hun leven. Mohammed was het daarmee eens. Hij bood hen toen aan om als lijfeigene te blijven en 50% van wat ze produceren aan hem te geven. Hij verklaarde dat Fadak zijn persoonlijk bezit is omdat moslims daar niet vochten. De reden dat deze Joden zich overgaven, was duidelijk vanwege Mohammeds leger. Zouden ze zich zonder dat leger aan één man hebben overgegeven? Hij nam 20% van elke buit, zonder ooit persoonlijk te vechten of zijn leven in gevaar te brengen. Maar hij hield de hele rijkdom van Fadak en Bani Nadir voor zichzelf, omdat de bevolking van deze steden zich zonder slag of stoot overgaven. Het is niet dat zijn volgelingen zo dom waren om het niet op te merken, maar ze waren bang er iets over te zeggen. Hij deed wat hij wilde en niemand durfde met hem in discussie te gaan, want ruzie met hem was net als ruzie met God. Dat is wat moslims tegenwoordig ervan weerhoudt de islam in twijfel te trekken.
Elke Iraniër moet Fadak leren kennen. Dit stadje heeft een cruciale rol gespeeld in het lot van ons land. Na de dood van Mohammed beweerde Fatima, zijn enige nog in leven zijnde dochter, dat Fadak haar erfenis zou zijn omdat het privébezit van haar vader was. Abu Bakr, de gekozen kalief, inclusief Ali, de echtgenoot van Fatima, zei dat de profeet geen privé-eigendommen had en dat alles wat hij bezat naar baitul mal (schatkist) moest gaan. Mohammed had ook verschillende vrouwen, waaronder Aisha en Hafsa, dochters van Abu Bakr en Omar, en een kleinzoon van zijn andere dochter Zeinab, die als erfgenamen had moeten worden opgenomen, voor het geval het eigendom aan Mohammeds verwanten zou worden gegeven. De conclusie was dat als Fadak Mohammeds privélandgoed was, zelfs dan was de claim van Fatima ongegrond. Dat is waar de strijd tussen Ali en andere kaliefen begon – over een gestolen eigendom. Dit is de oorsprong van de kloof tussen soennieten en sjiieten. En wij Iraniërs vechten er tot op de dag van vandaag nog steeds tegen.
