De psychologische aspecten van een moslim slavenmentaliteit.
door Sujit Das.
“Geketende mensen vergeten zichzelf. Verlos hen van hun ketenen en zij zullen huilen voor hun verloren veiligheid.”-John Passmore
“Degenen die niet kritisch willen redeneren zijn fanaten, degenen die niet kritisch kunnen redeneren zijn dwazen, en degenen die niet kritisch durven te redeneren zijn slaven.”-George Gordon Byron
Dood uw eigen ik, dat is het beste voor u.
soera 2:54
Moslims hebben een ander soort relatie met hun god. Zij zijn de slaven van Allah.
De activiteiten van een slaaf is niet spontaan. Zij gedragen zich naar opdrachten van een ander met gevolg het verlies van zichzelf.
Dit is ongebruikelijk in andere religies die geen slaven willen; deze godsdiensten willen dat mensen sterk en vrij zijn.
Islam is geen respectabele religie; het is een wrede sekte die een slavenmentaliteit van blinde gehoorzaamheid eist.
Een veel voorkomende islamitische naam is Abdullah, wat letterlijk betekent “dienaar van Allah” of “slaaf van Allah.” Allah maakt duidelijk dat mensen slaven zijn die geen vrijheid hebben, dus enkel opvolgen wat de meester beveelt.
Wat men niet beseft is dat het voor een moslim onmogelijk is om in een niet-islamitische samenlevingen te wonen zonder de plicht deze samenleving, met geweld of bedrog, te helpen omvormen naar een islamitische maatschappij.
Iedereen die ook maar een beetje vertrouwen in Mohammed en zijn Koran heeft, vult zijn geest met onrechtvaardige haat en paranoia.
Moslims zijn niet alleen slaven van Allah, maar ook van Mohammed. Laten we deze teksten uit de koran beschouwen,
“Zeg: Oh mijn slaven die verloren zijn gegaan aan hun eigen pijn! Wanhoop niet aan de genade van Allah, die alle zonden vergeeft. “(Soera 39.53)
“Zeg: O Mijn dienaren die geloven, wees bang voor uw Heer en onderhoud uw plicht jegens Hem. Goed is voor hen die goed doen in deze wereld, en de aarde van Allah is ruim! Alleen zij die geduldig zijn zullen hun beloningen volledig ontvangen, zonder rekening te houden. “(Soera 39.10)
Het eerste couplet is een boodschap van troost of troost en het tweede is een milde bedreiging. Allah richt zich tot de gelovigen, die hij “mijn slaven” noemt. Om een of andere reden besloot de auteur van dit vers om het vers van een directe rede van Allah te veranderen in een bevel van Mohammed om deze woorden te spreken door het woord “Zeg” (in het Arabisch “Qul”) ervoor te voegen Dat wil zeggen: “Zeg (O Mohammed, de volgende woorden) “. Het woord “zeg” vóór de zin toevoegen betekent dat de spreker nu van Allah naar Mohammed gaat. Nu is er een serieus probleem – Mohammed zei en / of moest zeggen: “O mijn slaven …” De vraag is – zijn moslimgelovigen de slaven van Mohammed?
Ongetwijfeld had degene die de beslissing nam om “Zeg” aan het begin van dit vers toe te voegen, het probleem over het hoofd gezien. We kunnen het niet gewoon een menselijke fout noemen, omdat de Koran beweert dat God de echte auteur van dit boek is.
Aldus bevestigt Allah feitelijk dat moslims niet alleen slaven zijn van Allah, maar ook van Mohammed. Er is een aanzienlijk aantal bewijzen dat de koran Mohammed op verschillende manieren tot het niveau van God verheft. Het prijzen van Mohammed is een integraal onderdeel van de dagelijkse gebeden van de moslims – “La ilaha illa Allah wa-Muhammad rasul Allah”. Dit wordt Shahada genoemd (islamitische geloofsverklaring). Het betekent; “Er is geen god dan Allah en Mohammed is de boodschapper van God”. Een moslim spreekt die woorden meerdere keren per dag uit. De Shahada wordt ook gereciteerd in de oproep van de muzzein tot gebed, opgenomen in de Salat (dagelijks ritueel gebed) en opgenomen in soefi-meditatief gebed. Het wordt ook gereciteerd in de momenten vóór de dood. Mohammed associeerde zichzelf met Allah op zo’n manier dat ze praktisch onafscheidelijk werden. Door het reciteren van deze geloofsbelijdenis, bevestigen de moslims hun gebondenheid aan Mohammed. Een dichter (geciteerd Noor Allah Marqadah, 2010) was overtuigd =
“Muhammad Ki Ghulami Hay Sanad Azaad Honay Ki.
Khuda Kay Daman-e-Tauheed Mein Abaad Honay Ki.
Muhammad Ki Muhabbat Deen-e-Haq Ki Shart-e-Awwal Hay.
Agar Is Mein Ho Khami Tow Sab Kuch Na Mukammal Hay “.
(Slavernij aan Mohammed is de garantie van Allah’s vergiffenis, het is de enige manier om tot het goddelijke licht te komen.) Ware liefde met Mohammed is de eerste voorwaarde van de ware islam. Als er enige twijfel in zit, is niets compleet of aanvaardbaar voor Allah).
Toen leden van al-Qaeda, de islamitische jihad, al-Aqsa Martelarenbrigade en Hamas werd gevraagd waarom ze de niet-moslims vermoordden, zeiden ze: “Islam. We volgen de bevelen van Mohammed “(Winn, 2004, brief aan de lezer). Dus Mohammed is rechtstreeks verantwoordelijk voor het hedendaagse islamitische terrorisme. Een logisch ingesteld persoon vraagt zich af hoe een mens, zo verstoken kan zijn van menselijkheid, geweten, eerbied en zelfrespect, en dat een demonische god zo’n verbazingwekkende invloed heeft op de moslims. Hoewel slavernij van welke vorm dan ook, onsmakelijk is, is het grootste succes dat een moslimgelovige in het leven kan bereiken, is een slaaf van Allah en Mohammed zijn. Hoe verklaren we dit?
Laten we, om een antwoord te zoeken, kijken naar de theorie van vervreemding van de Marx. Marx was een ware humanist en niets interesseerde hem meer dan de mens zelf. Vervreemding van de mens betekent vervreemding van de aspecten van de menselijke natuur. Een vervreemd mens ervaart zichzelf niet als een persoon die het leven onder controle heeft, maar dat het leven én hijzelf, vreemd voor hem blijven. Wanneer deze mens buigt voor een denkbeeldige macht, transformeert hij zichzelf vaak in een ‘levenloos object’. Hij draagt zijn individualiteit, vermogens en eigenheid over naar deze denkbeeldige macht. En in plaats van zichzelf te ervaren als een persoon met eigen verantwoordelijkheid die op eigen kracht zijn leven kan scheppen/creëren, staat hij enkel nog met zichzelf in contact via aanbidding of slavernij aan deze vermeende God.
De islam is een dictatoriale religie dat zijn aanhangers controleerd middels een verbeelde hogere macht, dat zegt gezag over de mensheid en de aarde te hebben en dwingt moslims ernaar te gehoorzamen. Het dwingt gelovigen deze denkbeeldige hogere macht te eren, te respecteren en te verheerlijken. Toon je gebrek aan eerbied en gehoorzaamheid, dan ben je een zondaar. Hoe meer men deze denkbeeldige Allah als volmaakt ziet, hoe meer onvolmaakt de mens wordt. De Koran zegt,
Koran 1.2 “Alle lof aan Allah en de Heer der werelden.”
Hij is Allah, naast Wie er geen andere God mag bestaan. Hij is de Koning, de Heilige, de Brenger van vrede, de Schenker van veiligheid, de Beschermer, de Machtige, de Krachtige, de hoogste verhevene =
Soera 59.23 Verheven is Allah boven hetgeen zij met Hem identificeren.”
Soera 2.267 “… Allah is de volmaakte en verdient alle lof.”
Soera 48.9 “…dat gij in Allah en Zijn boodschapper gelooft, Hem steunt en eert, en Hem ‘s morgens en ‘s avonds verheerlijkt.”
Wanneer een moslim zichzelf overgeeft aan Allah, verarmt hij zichzelf. Als gevolg daarvan heeft Allah nu alle liefde, alle wijsheid en alle rechten. De man is beroofd van deze kwaliteiten; hij is nu leeg, arm en volledig machteloos. Hoe meer hij zijn unieke eigenheid aan Allah overdraagt, hoe armer hij zelf wordt, en hoe afhankelijker van Allah. Uiteindelijk is de man van zichzelf vervreemd. Zijn enige toegang tot zichzelf is door Allah. Omdat hij de zijne is kwijtgeraakt, gaat hij volledig voor Allah’s genade.
Dit mechanisme van projectie is dezelfde die waargenomen wordt in interpersoonlijke relaties tussen een masochistisch en onderdanig persoon waarvan de laatste onder de indruk is van de ander, en zich overgeeft aan deze andere persoon.
Wanneer een moslim met zijn eigen waardevolle individuele eigenschappen zich overgeeft aan een denkbeeldige macht als Allah, is hij menselijk geruïneerd — hij is een vreemde voor zichzelf geworden. De vervreemding tot zijn eigen persoonlijkheid maakt de moslim slaafs afhankelijk van Allah en langzaam wordt hij een man zonder zelfvertrouwen. Dat is de reden waarom alles Insha’Allah is (als Allah het wil – fatalisme) voor een moslim.
Wat een buitengewone parallel met die beroemde woorden van Dostojevski! (aangehaald Felty, 1997, blz. 258),
Het volgende citaat van Dostojevski heeft een buitengewone parallel;
“Uiteindelijk zullen ze hun vrijheid bij ons inleveren en zeggen, laat ons slaven zijn maar geef ons eten.”
Een citaat van Karl Marx;
“Religie is een spontane activiteit van de menselijke verbeelding, dat op hen inwerkt als een vreemde, goddelijke dan wel duivelse activiteit.”
De moslim die zich overgeeft aan Allah raakt vervreemd van zijn eigen individuele levenskrachten, vervreemd zich van de rijkdom van zijn eigen mogelijkheden en kan enkel in contact met zichzelf komen op een indirecte manier via onderwerping aan een kil leven in naam van Allah. Van alles beroofd, is Mohammed zijn enige hoop. Alleen door middel van Mohammed kan een moslim Allah smeken iets van zijn menselijkheid terug te geven en hierdoor is hij klaar om de rest van zijn leven voor de islam behouden te blijven. Dit is één van de belangrijkste redenen waarom er nauwelijks menselijkheid in de islam is.
■ Gelovigen die zichzelf weggeven, zoeken Allah’s welbehagen. 2:207
■ Gelovigen! Kom in volledige overgave en volg niet de weg van satan. 2:208
■ Allah heeft van zijn dienaren hun leven [identiteit] en eigendom gekocht…” 9:111
De waan van hulpeloosheid overvalt hem. De moslim voelt zich als een zondaar.Hoe meer hij Allah prijst, hoe leger hij wordt,
Hoe leger hij wordt, hoe zondiger hij zich voelt.
Hoe zondiger hij zich voelt, hoe meer hij Allah prijst,
Hoe minder hij in staat is om zichzelf te herwinnen.
Hoe minder hij in staat is om zichzelf terug te krijgen,
Hoe meer hij binnen de kwade greep van Mohammed komt.
Terreur binnen een relatie is altijd gebaseerd op machtsmisbruik. De slaaf wordt door de meester geterroriseerd. De slaaf heeft geen vrije keuze. Slavernij heeft geen respect nodig, maar angst. Maar in andere religies is het beeld anders.
In het hindoeïstische geloof is het hele universum één zelf dezelfde realiteit (leringen van Upanishad). Er is geen onderscheid of dualiteit tussen God (Paramatma) en de ziel (Jivaatma) behalve in onze perceptie. God en de ziel zijn één en dezelfde. Er gaat niets boven een ziel die zichzelf van God scheidt en vervolgens het lichaam binnengaat als een afzonderlijke entiteit. Het betekent dat ieder mens een deel van God is. Daarom is de kernleer van het hindoeïsme; “Verwond een ander niet. Heb iedereen lief als jezelf omdat het hele universum één is. Bij het verwonden van een ander, verwond ik mezelf; in het liefhebben van een ander, hou ik van mezelf “(aangehaald Beckerlegge, 1998, blz. 297).
In het Talmoedische Jodendom is God de Schepper, de wetgever en de beschermer. Daarom wordt hij “Vader” genoemd.
Moslims beweren vaak dat de christenen en moslims tot dezelfde God bidden, maar dit is niet waar. Terwijl het christendom gebaseerd is op liefde, broederschap en vergeving voor een ieder, is de islam gebaseerd op haat, lust en wraak.
Wat een moslim niet kan begrijpen is dat hun eigen spirituele krachten door hun eigen profeet worden beroofd en vervolgens worden diezelfde krachten als macht gebruikt om hem tot slaaf te maken. Dus de macht waarmee moslims zich onderwerpen behoort eigenlijk aan hen toe, niet aan Mohammed of Allah. In aanbidding tot Allah en Mohammed, bevestigd een moslim niet zichzelf, maar het ontkent zichzelf.
In deze wereld is niets ”Insha’Allah.” Allah maakt geen geschiedenis. Alle macht behoort tot de mens; zij zijn de geschiedschrijvers/makers. Van de ene generatie op de andere, maken mensen geschiedenis, transformeren, leren en ontwikkelen zichzelf.
Er is geen zaligheid in slavernij. Het is een schande.
Faithfreedom