Migreren is van alle tijden maar moslims zijn er trots op dat hun profeet van migratie een manier heeft gemaakt om andere landen te islamiseren. Mohammed was de eerste officiële moslim en de eerste officiële islamitische migrant.
Nadat zijn eigen stam de Quraish begon te morren en een eind wilde maken aan Mohammeds beledigende en provocerende gedrag richting hun goden en tradities, migreerde Mohammed van Mekka naar Medina, de geboortestad van zijn moeder. Mohammed werd in de gemeenschap van Medina opgenomen. Iets wat we nu ‘asiel verlenen’ noemen.
Zijn naaste kring van vrienden en volgelingen, die in de islamitische geschiedenis bekend staan als zijn metgezellen, volgde korte tijd daarna. Zij vormden in Medina de eerste groep islamitische migranten in de geschiedenis die in korte tijd het imago van Medina veranderde in een stad van de islam.
Na deze migratie naar Medina, transformeerde de moslims als zijnde slachtoffer en zielig maar trouw aan de islam, in een standvastig leger – het tolerante Medina veranderde in een islamitisch dictatuur.
Sindsdien wordt dit concept van Hijrah [migratie] nagevolgd en als middel gebruikt om inheemse volkeren en culturen te verdringen:
Volgens de islam is migratie geen liberaal westerse romantiek waar nieuwkomers, dankbaar voor de nieuwe mogelijkheden in hun leven, in vrijheid hun talenten en loyaliteit kunnen aanbieden ten voordele van hun nieuwe thuisland.
In overeenstemming met de islam betekent migreren het volgende; een instrument van islamitisch expansionisme, gebruik makend van religieus en etnisch separatisme met als doel een aparte status met privileges, om achtereenvolgens niet-islamitische samenlevingen te ondermijnen, te onderdrukken, te veroveren/transformeren naar een islamitische staat inclusief shari’a wetgeving.
Het belangrijkste principe voor de islamitische gemeenschap in een niet-islamitisch land is segregatie; zich afzonderen/afscheiden binnen de ontvangende samenleving om bepaalde waarden en normen te handhaven. [wat het ontstaan van getto’s of enclaves bevorderd].
Reeds in het Handvest van Medina, schetste Mohammed de basisregels voor moslims die naar niet-islamitische gebieden emigreren; streef naar het vormen van aparte islamitische instellingen, leef volgens de islamitische geloofsnormen en voldoe aan de wetten van de ontvangende samenleving. De moslims in Medina werden vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ze volgens hun eigen normen moesten leven.
Na de migratie werd het de beurt voor het werven van nieuwe volgelingen en het werven van kapitaal voor levensonderhoud. Mohammed had dit probleem op een zeer eenvoudige en effectieve manier opgelost: hij organiseerde roofovervallen op handelskaravanen en omliggende dorpen. De buit was aanzienlijk en de niet-moslim bevolking van Mekka zag het aanvankelijk met afgunst aan om zich vervolgens gewillig aan te sluiten. Dit leidde niet alleen tot de groei van het aantal moslims maar ook tot een expansie van een beruchte boevenbende. Mohammedanen beweren met trots dat deze aanvallen ‘militaire expedities’ waren, maar het waren overvallen voor de buit.
Islamitische migranten moeten in hun nieuwe gastland de voorwaarden en infrastructuur scheppen die nodig zijn voor het uitoefenen van hun geloof. Zelfs de koranverzen die vriendschappen met ongelovigen verbieden worden in het belang van islamisering voorwaardelijk opgeschort. Het belangrijkste doel in deze fase is het oprichten van een umma of gemeenschap dat samengesteld is uit zowel moslims als niet-moslims – maar uitgevoerd door moslims.
Onmiddellijk na aankomst in Medina, begon Mohammed met het bouwen van een moskee. De belangrijkste moskee (Masjid al-Quba) van Medina, is de oudste moskee in de wereld en de eerste stenen werden door Mohammed persoonlijk gelegd. De moskee is een islamitisch machtscentrum en dient als strategische basis voor alle activiteiten. Islamitische leiders bieden oplossingen voor diegenen die financiële hulp nodig hebben, mits diegenen de islamitische wetten volgen en de islamitische strijd/jihad ondersteunen.
Na de fase van het creëren van een moslimgemeenschap, beginnen moslims te pleiten voor een speciale status en privileges, zoals
- vijf maal per dag een oproep tot het gebed via luidsprekers;
- segregatie van meisjes en jongens in klaslokalen, in fitnesscentra en zwembaden;
- de vraag om halal voedsel en islamitisch bankieren;
- verzoek voor het toestaan van vrouwelijke hoofd -en gezichtsbedekking;
- het afwijzen van “aanstootgevende” afbeeldingen of beschrijvingen van Mohammed;
- de vraag om op de koran te mogen zweren in plaats van op de bijbel;
- verzoeken om termen als ‘islamitische terroristen’ en ‘jihad’ in artikelen te corrigeren;
- het afkeuren van boeken, films, afbeeldingen en tv-programma’s met zogenaamde “kwetsende” inhoud als zijnde [handig gebruikmakend van de gevoelige snaren van het gastland] racistisch, islamofobisch of vreemdelingenhaat.
Zodra de moslimbevolking in dit ongelukkige land, dat zo dom is geweest islamitische immigranten in te grote getale op te nemen, een kritische omvang bereikt, beginnen zich zichtbare veranderingen te ontwikkelen. Complete wijken in westerse steden worden plaatsen waar wanneer men zich niet aan de islamitische kledingvoorschriften houd, wordt uitgescholden, bespuugd, aangevallen of verkracht. Geleidelijk begint zelfs de politie dergelijke gebieden te mijden, omdat elke arrestatie van een moslim-crimineel kan uitmonden in felle tegenstand en rellen – vaak goedgekeurd door de liberale linkse media vanwege “religieuze discriminatie” en “racisme.” Meer en meer vrouwen beginnen de boerka of sluier te dragen. In dit stadium neemt de vraag naar moskeeën toe, die als machtscentra dienen en als symbolen voor de islamitische overwinning. Wanneer uiteindelijk het volk door politici en media vertrouwd is gemaakt met de vereiste islamitische ‘vroomheden’, beginnen moslims hun recht op te eisen voor meer afscheidingen in openbare voorzieningen, op werkplekken, op scholen, hoge scholen en universiteiten.
Een moslim immigrant zou niet mogen integreren in een westerse samenleving maar als zijn verblijf afhangt van een bepaalde mate van integratie, dan is het tijdelijk toegestaan zolang de onderwerping en islamisering van het gastland nog geen feit is.
De zelfverklaarde profeet Mohammed maakte duidelijk dat migratie een religieus gebod is. De reden hiervoor is simpel: hoe meer moslims naar het Westen komen, hoe meer mogelijkheden om in organisaties te infiltreren en hoe meer soldaten van de jihad zich zullen gelden wanneer het moment daar is, met het uiteindelijke doel de overwinning voor de islam.
Migreren is een voorbereidende fase voor de jihad, en Mohammed zei hierover het volgende;
Ik verplicht u waarmee Allah mij heeft verplicht; je aansluiten, gehoorzamen, plicht vervullen, emigreren en jihad voeren omwille van Allah.
Hadith 2863 – Kitab al Amthael en Hadith 17344 – Ahmed ibn Hanbel
De religieuze richtlijnen betreffende migratie:
- 2:218
Voorzeker, degenen die geloven en degenen die migreren en strijden [jihad] voor de zaak van Allah, zij hopen op de barmhartigheid en vergevingsgezindheid van Allah. - 8:74
Degenen die geloven en geëmigreerd zijn en voor de islam gestreden [jihad] hebben, en degenen die hen onderdak en hulp hebben verleend: zij zijn de ware gelovigen. - 8:75
En degenen die daarna gelovig zijn geworden en emigreerden en samen met jullie gestreden [jihad] hebben: zij zijn degenen die tot jullie broeders behoren.
Migratie is de opstap naar Jihad: in landen waar moslims niet in staat zijn om met oorlogsvoering de sharia dwingend kan opleggen, daar wordt gebruik/misbruik gemaakt van migratie of asielrecht.
Migratie en/of Jihad [strijden] moeten leiden tot hetzelfde doel: islam in Egypte, Palestina en Iran werden met het zwaard veroverd, terwijl Indonesië, Maleisië, Centraal Azië en delen van India werden dankzij migratie geïslamiseerd.
Migratie is slechts een verkapte verovering en het zal pas eindigen wanneer de hele wereld is veroverd.
Kenz al Umal 46274 ;
Mohammed zei: ‘Migratie moet doorgaan zolang er ongelovigen of vijanden zijn die zich verzetten.’
Ahmed en Abu Daw´ad – Hadith 3453 ;
Migratie zal doorgaan tot de zon in het Westen opkomt en zolang er spijt bestaat [vanwege ongeloof].
Moslim-migratie is een overgangsperiode waarin de ontvangende samenleving wordt voorbereid te transformeren van een open democratische samenleving met westerse mensenrechten naar een islamitische samenleving met dienaren van Allah, met een staat gebaseerd op dictatoriale islamitische principes.
