Koran 4;74
Laat diegene die vechten voor de zaak van Allah zijn leven verkopen voor het hiernamaals. Voor diegene die strijdt voor de zaak van Allah en overlijdt dan wel overleeft, spoedig zullen wij hem zijn beloning geven.
Hadith
Muslim 31:2O:4645
Wie blijmoedig Allah als zijn Allerhoogste, de islam als zijn religie en Mohammed als zijn Boodschapper accepteert, zal beslist tot het paradijs toetreden. Maar er is een hogere trap binnen het paradijs, de weg van de jihad voor de zaak van Allah.
Bukhari ; 4:52:54
Ik hou ervan om te worden gemarteld en daarna te worden opgewekt, worden gemarteld en weer worden opgewekt, gemarteld en opgewekt .
Bukhari ; 4:53:386
Onze profeet heeft ons geïnformeerd wat de almachtige heeft gezegd; Wie onder ons als martelaar is gedood zal in het paradijs een dergelijk luxe leven leiden dat hij nooit eerder heeft ervaren.
Tabari ; VIII ;153 en Ishaq 533
Abdallah Rawahah moedigde de mensen aan, hij zei; Wat je verafschuwde is precies wat je zocht-martelaarschap. Wij strijden niet met meerderheid, niet met kracht maar met geloof waarmee Allah ons gezegend heeft. Dus kom op. Beide vooruitzichten zijn goed; overwinning of martelaarschap.
Muslim ; 29:20:4635
De profeet zei; Niemand die het paradijs binnengaat
zal willen terugkeren, zelfs als al het aardse hem gegeven werd, slechts een
martelaar heeft het verlangen tien keer terug te keren en gedood te worden ter
wille van Gods eer dat hem geschonken is.
Bukhari 8:76:550
Ik hoorde Allahs boodschapper zeggen; Van mijn
volgers zijn er 70.000 die gezamenlijk het paradijs zullen binnengaan.
Muslim ; 33:2O:4651
We vroegen Abdallah over een koranvers; Denk niet dat diegene die gedood zijn voor de zaak van Allah ook echt dood zijn, maar leven in de aanwezigheid van de Heer.
Muslim: 33:20:4651
Wij vroegen de heilige Profeet om de betekenis van dit vers en hij zei; ‘’De zielen van deze martelaren leven in de lichamen van groene vogels genesteld in kroonluchters, hangend aan de troon van de almachtige. Zij eten paradijselijk fruit, vanwaar zij maar willen.’’ De Heer wierp een blik naar hen en zei; ‘’Wil je iets ?’’ Zij zeiden; ‘’Wat meer hebben wij te wensen. De Heer herhaalde de vraag drie keer. Uiteindelijk zeiden zei tegen hem; ‘’O Heer, wij wensen terug te keren naar onze lichamen zodat wij gedood kunnen worden op het weg van Allah.’’
Bukhari; 4:52:53
Niemand zal willen terugkeren naar de aarde wanneer hij het paradijs heeft gevonden, zelfs niet als hem op aarde alles gegeven werd. Behalve de martelaar die bij het zien van de superioriteit van het martelaarschap graag zou willen terugkomen en vervolgens wederom sterven voor de zaak van Allah.
Muslim ; 41:20:4678
Een man zei; Boodschapper van Allah, waar zal ik zijn wanneer ik gedood ben. Hij herhaalde; ”In het paradijs.” De man gooide zijn dadels weg en vocht tot hij gedood werd.
Muslim ; 41:20:4681
De Boodschapper zei; De poorten tot het paradijs liggen onder de schaduwen van zwaarden. Een man die dit hoorde brak de schede van zijn zwaard, gooide het weg en vocht tot hij gedood werd.
Het heiligen van de dood
Auteur en journalist Khatib veroordeelde in een artikel in het weekblad Enab Baladi het heiligen van de dood in de Arabische samenleving. De Arabische leiders, zei hij, cultiveren al lang het oude islamitische concept van shahada (martelaarschap) en moedigen hun volk aan om voor het regime te sterven, terwijl andere regeringen in de wereld het leven heiligen en de veiligheid en het welzijn van hun burgers hebben bevorderd. Hij voegde eraan toe dat de Arabische cultuur van de dood alleen maar leidt tot ondergang en vernietiging, en vroeg zich af of er ooit een dag zal komen dat de Arabieren eindelijk de cultuur van het vieren van het leven zullen omarmen.
Khatib Badla (bron: Weekblad Enab Baladi , Syrië
“Onze [bron van] hoop is de dood. Volkeren en naties die het leven liefhebben verdienen onze waardering en genegenheid. De regeringen en nationale instellingen in hun landen werken dag en nacht om hun volk veiligheid, waardigheid en welzijn te bieden, zodat ze het meeste uit het leven kunnen halen, en als een burger bijna dood is, zullen [de autoriteiten] zich mobiliseren en er alles aan doen om hun leven te verlengen, al is het maar voor een paar uur…
“Omgekeerd hebben wij [Arabieren] een eigenschap die ons onderscheidt van alle andere volkeren van de wereld: de liefde voor de dood is. We dromen erover, beschouwen het als een bron van inspiratie en denken er elke dag over na. We houden van de dood. In plaats van te hopen op een lang leven, op [een leven van] geven en liefhebben, zeggen we met moedeloosheid … ‘God, [help me] ten strijde trekken en mijn graf bereiken. Dit is een aanvulling op de grote slogans die we [graag zingen], zoals: ‘dood aan Amerika’, ‘beter de dood dan vernedering’ en ‘zoek de dood en je zult het leven in de volgende wereld krijgen’ …
‘Al generaties lang moedigen de Arabische leiders hun volk aan om te sterven, met als verborgen slogan ‘sterf voor mij’. Daartoe hebben ze zich het concept van martelaarschap uit de Schriften toegeëigend, en aangepast en verfraaid naar hun plaats en tijd. Bijvoorbeeld Hafez Al-Assad, een [van de grootste ] criminelen in de geschiedenis, wier religie bestond uit het heiligen van folteren, moord en uitroeiing, verborg zich achter de islam en eigende zich het islamitische concept van martelaarschap toe om het bovenaan de agenda van zijn regime te plaatsen…
“Hafez Al Assad werd onmiddellijk de belangrijkste beschermheer van het martelaarschap en de martelaren, en opende zelfs scholen voor de kinderen van martelaren die de ziel verblijden en het hart verwarmen. Deze scholen waren gevestigd in mooie gebouwen en hadden de beste leraren en supervisors, terwijl gewone scholen in vuil verdronken, overbevolking en verveling en waren slecht verwarmt. [Assad] zei aldus tegen zijn soldaten: Begeef je op de jihad en zoek martelaarschap, mijn lieverds. Wees niet bezorgd om je kinderen. Alles is verzekerd, zelfs een vader, want ik ben de vader en de commandant [van alle Syriërs].
‘De liefde voor de dood heeft de mensen in deze regio door de jaren heen veel dood en verderf gebracht … Komt er een dag dat we de cultuur van het leven gaan omarmen? Misschien wel.’