Het eerste doel van de islam is om
- gelovigen en hun heilige land te beschermen tegen aangewezen vijanden,
- de tradities te behouden
- en die zich misdragen te straffen overeenkomstig de traditionele erecodes.
Hoewel er onderscheid bestaat tussen de rituele moorden op vijanden en de rituele moord op familieleden, functioneren beide beschermend, namelijk..
Rituele moord op familieleden is om de beschadigde eer te herstellen en de zonde wat kleeft aan de stam te verwijderen voordat het zich verder verspreid.
Rituele moorden op vijanden, bevinden zich in de context van jihad, ofwel heilige oorlog en worden uitgevoerd door de Mujahideen.
De rituele moord of eerwraak op een familielid wordt uitgevoerd door een of meer familieleden of stamgenoten.
De slacht-offers zijn zowel mannen als vrouwen die naar verluidt schande over de familie of de gemeenschap hebben gebracht. De rituele moord op zowel familie als vijanden gaat over eer (rein) en oneer (onrein).
In beide situaties leidt het meestal tot straffen zoals steniging, onthoofden, verbranden, verminking en ontheiliging van het lichaam. Geweld ritualiseren, is wat geweld heilig maakt en geheiligd geweld is altijd gerechtvaardigd.
Eerwraak is een heilige daad. Wanneer vaders, broers, zonen, neven, hun echtgenotes, dochters, moeders, nichten en zussen doden, is het een rituele moord die fungeert als offer om eerherstel. De geliefde dochters of echtgenotes worden geslachtofferd en gedood om de smet van de zonde te verwijderen en de eer en zuiverheid in het gezin/stam te herstellen. Het is een morele verplichting om het vervuilende kwaad te verwijderen voordat het de hele familie en vervolgens de gemeenschap bederft. In de context van de stamcode heeft de zonde altijd betrekking tot seksualiteit en met name zwangerschappen. De grootste vrouwelijke overtreding in een islamitische tribale cultuur komt tot uiting in seksualiteit/zwangerschap wanneer de familie/stam niet weet wie de vader is.
De islamitische cultuur van eerwraak komt aan de orde in de volgende situaties =
– de dochter weigert deel te nemen aan een gearrangeerd huwelijk,
– de dochter wil een man naar haar keuze, dan is de maagdelijke dochter verontreinigd,
– te mondig, te uitbundig, te modern
– de vrouw pleegt overspel,
– de vrouw wordt verkracht,
– een onwettig kind, het ultieme taboe.
– wanneer de vrouw om een scheiding vraagt kan zij andere mannen ontmoeten.
– de vrouw weigert bescheiden kleding, maakt zij zich aantrekkelijk voor andere mannen.
– ook als een jonge man en vrouw verliefd worden zonder goedkeuring is er altijd kans op ongeoorloofde seksuele activiteiten waar vervolgens een onwettig kind uit zou kunnen voortkomen.
Gevolg is zondigheid, onreinheid, chaos, onheil en een mogelijke vernietiging van de hele stam. Zelfs als er geen geslachtsgemeenschap plaatsvindt, is elke vorm van onkuisheid nog steeds een overtreding van de erecode van de stam.
De wrede islamitische code van eerwraak is om te waarborgen dat de echtgenoot de vader is van zijn kind, en de zuiverheid van de bloedlijn te bewaken. Dit wordt bereikt door strikte tradities en taboes op seksualiteit van zowel mannen als vrouwen. Vrouwen worden beschouwd als zuivere of onzuivere vaten en elke schijnsel van ongepast gedrag tast het vat aan, en dus ook een aantasting naar het ongeboren [bastaard]kind. Alleen kinderen die in de heiligheid van het huwelijk uit gehoorzame vrouwen zijn geboren, zijn puur en de islamitische definitie van het huwelijk omvat maar liefst vier vrouwen. Een bastaardkind vertegenwoordigt het kwaad en chaos, en verstoort de integriteit van de hele stam. Als er enige twijfel is over het vaderschap, wordt de vrouw en soms ook man en kind vermoord.
Vanuit het tribale standpunt is de enige manier waarop een familie haar eer kan herwinnen, het elimineren van de betreffende vrouw. “De wet van de clan is heilig.”
Jibril, een Palestijnse handelaar zegt. “Een man heeft het recht om voor zijn eer te doden.” Verschillende Palestijnen, rechtvaardigden eerwraak door de reputatie van een vrouw gelijk te stellen aan glas, porselein of andere fragiele voorwerpen, en stellen: “Eenmaal gebroken, is het geruïneerd. Het kan niet worden gerepareerd.” Daarom is eerwraak een rechtvaardige daad en een rituele moord, omdat het handhaven van de zuiverheid van de cultuur heilig is. De islamitische erecode van de stam/groep zou geen betekenis hebben als stammen/volkeren assimileren, bloedlijnen mengen en samenkomen. Grondgebied, grenzen en tradities zouden in gevaar komen en de cultuur zou verworden tot wanorde en chaos. In dit aspect werkt eerwraak als bedreigend en dodelijk middel om te voorkomen dat vrouwen zich assimileren in de westerse cultuur.
Eerwraak is buitengewoon bruut tot beestachtig en omvat al het mogelijke, zoals het doorsnijden van de keel, onthoofdingen, zweepslagen, stokslagen, vuistslagen, opsluiting, zuuraanvallen, steniging, schieten, steken, wurgen, de vrouw levend begraven of levend verbranden. Vrouwen worden vaak eerst verkracht [door een groep] voordat ze worden gemarteld en gedood.
Stenigen en levend begraven zijn enkele van de oudste vormen van ritueel mensen offeren. Onthoofding of met mes de keel splijten is de favoriete methode voor islamitisch bloedwraak.
Schieten is een hedendaagse snelle methode.
Slaan, steken en wurgen is vaak eigenhandig.
Zuuraanvallen en verminking van lichaam en gezicht, ontsiert de vrouw en dient tevens als voorbeeld naar anderen. En verbranding is een van de sterkste methoden van zuivering. Er zijn veel vrouwen die ernstig getraumatiseerd en mismaakt zijn en deze aanvallen hebben overleefd.
Historisch gezien werd verkrachting vaak gebruikt als een oorlogswapen, maar de toevoeging van Viagra vertegenwoordigt nieuwe verbeterde biologische munitie in het arsenaal van psychologische oorlogsvoering. Volgens de tribale erecode is verkrachting een vorm van straf die slachtoffer en familie beschaamt en vernedert. De basis voor het taboe van het verkracht zijn, is de dreiging dat het meisje een kind zal voortbrengen dat van een andere bloedlijn is en dat de hele stam zou besmeuren. Dit is de reden waarom slachtoffers van verkrachting vervolgens worden gedood door hun eigen familie, het is de enige methode om de reinheid van de gemeenschap te waarborgen. Zelfs als de verkrachte vrouwen niet zwanger worden, dan blijft de herinnering en schande bestaan. Psychologisch gezien blijft verkrachting een litteken, symbolisch gezien een rituele verontreiniging, en een onzuiverheid die de hele familieclan of stam verontreinigt, dat alleen met bloedvergieten kan worden verwijderd.
Vrouwen zijn niet de enige slachtoffers van verkrachtingen als straf, er zijn ook incidenten geweest waarbij mannen verkracht werden wegens het doorbreken van islamitische taboes:
Mei 2010, plaats van delict, Dasht-e Laili, Noord-Afghanistan. Een dozijn boeren en herders verkrachtte twee jonge mannen. Hun rechtvaardiging was dat de straf werd uitgevaardigd als wraakactie voor de seksuele handelingen van de twee jonge mannen met twee jonge vrouwen. De groepsverkrachting werd door veel leden van de lokale gemeenschap geprezen. Groepsverkrachting is een broederlijk ritueel, vaak een inwijdingsrite naar mannelijkheid. Een verkrachtingsritueel die mannelijkheid, macht en broederschap bewijst, vooral in culturen die overgevoelig zijn voor homoseksualiteit. Wanneer mannen door andere mannen worden verkracht, is de openlijke, bewuste symbolische betekenis van de gebeurtenis dat ze tot vrouwen werden gemaakt. De islamitische cultuur is er een van pure mannelijke dominantie, machogedrag en homofobie waarin de ergste vernedering is om gefeminiseerd te worden. Verkrachting als straf is een levenslange schande die vervolgens alleen kan worden verwijderd door extreme gewelddadigheden.
Stenigen is een groepsritueel uitgevoerd door de gemeenschap, als straf voor het plegen van overspel, onkuisheid, losbandigheid, zedeloosheid, hoererij enz. Zowel homoseksuelen, als ook vrouwelijke slachtoffers van verkrachting kunnen worden gestenigd als zijnde echtbrekers.
Het stenigen is legaal in Iran, Saoedi-Arabië, Soedan, Pakistan, Jemen, de Verenigde Arabische Emiraten en Nigeria. Ook gemeenschappen in Afghanistan, Somalië en India voeren dergelijke executies uit.
Het islamitische wetboek van strafrecht van Iran is zeer specifiek met betrekking tot de details van hoe steniging moet worden uitgevoerd. Artikel 102 bepaalt dat bij steniging, mannen tot aan hun middel begraven moeten worden en vrouwen tot aan hun borsten. Artikel 104 vermeldt, verwijzend naar de straf voor overspel, dat de gebruikte stenen “niet groot genoeg zouden moeten zijn om de persoon door één of twee stenen te doden; noch zouden ze te klein mogen zijn.
Omdat vrouwen echter tot aan hun borsten begraven worden en mannen alleen tot aan hun middel, hebben vrouwen een kleinere kans om te ontsnappen dan mannen. De gemiddelde executie door steniging is buitengewoon pijnlijk en duurt minstens tien tot twintig minuten.” De tijdsduur varieert vanwege het wisselend aantal deelnemers.
Stenigen is een oude Arabische vorm van straf die van nature een gemeenschappelijk offersritueel is. Alle leden van het dorp zijn verplicht om actief of passief deel te nemen. Net als bij een vuurpeloton is het concept van steniging dat het individu, die de fatale steen gooit niet kan worden geïdentificeerd en dus alle deelnemers gelijkwaardige beulen zijn. Vrome gelovigen nemen actief deel door enthousiast te juichen, het spektakel te filmen of de stenen daadwerkelijk te gooien.
De functie van het stenigingsritueel is een gemeenschappelijke daad van verzoening, die de vervuiling van overspel verdrijft. De zuiverende elementen zijn bloed en aarde. Het geweld islamitisch ritualiseren, rechtvaardigt en maakt het heilig. Zodra de overtreders ritueel zijn gedood, wordt de onzuiverheid verwijderd, het taboe versterkt en gerechtigheid is geschied.
Eerwraak is een zuiveringsrituelen volgens de traditie van de islamitische code van eer (rein) en schande (onrein). Zuiveringsrituelen dienen om schaamte te verwijderen door de elementen vuur, aarde, water en bloed. In de islam zijn er lange verhandelingen over hoe je ontstane schande en schaamte kunt zuiveren. Er zijn vier categorieën van zuiveringsmiddelen; 1) water is het primaire middel, 2) vuur of kokend water, 3) zonlicht met elementen zoals wind en 4) aarde.
Hoewel bloed intrinsiek onzuiver (najiis), is geofferd bloed een zuiverend middel. Aangezien bloed zowel leven als dood betekent, zuiverheid en onzuiverheid vertegenwoordigt, staat het gebruik van bloed in zuiveringsrituelen vaak centraal in het symbolische vernieuwingsproces. Eremoorden is in wezen ritueel moorden, een vernieuwing middels een mensenoffer, een verzoening met de dood waarin zonden, middels het bloed van het slachtoffer, verdreven en gezuiverd worden. De reinigende elementen van bloed, vuur en aarde zijn duidelijk terug te vinden in de verschillende soorten rituele moorden zoals steniging en levend begraven (aarde), verbranden (vuur) en messteken (bloed). In het geval van wurging en ophanging, worden de lichamen vaak verminkt of vloeit er op de een of andere manier bloed.
Het verminking en ontsieren van vrouwen die de dood bespaard blijven, fungeren als een vorm van symbolische oorlogsvoering; het worden levende voorbeelden voor het schenden van de islamitische erecode, een intimiderende boodschap naar andere vrouwen luidt = dit is hoe je eruitziet als je zelf overweegt om je aan westerse gewoonten aan te passen.
Een eremoord betekent een menselijk slacht-offer die de zonde doet vervallen, het aanzien van de familie op orde brengt en het mannelijk gezag hersteld. En ook de bloedlijn van de familie/stam wordt bestendigt met het besef dat hun toekomstige kinderen hun biologische erfgenamen zijn.
BLOEDWRAAK
Eremoorden op familieleden beschermt de stamboom tegen onreinheid, beschermd de eer en voorkomt dat vrouwen assimileren in andere culturen.
Bloedwraak op vijanden buiten de stam, beschermt de stam en het heilige land tegen overheersing en voorkomt onderwerping aan andere culturen.
De schande van het overheerst/onderdrukt worden roept nog sterkere represailles en gewelddadigheden op dan het brengen van oneer over de familie. De schande van het overheerst worden is groter. Vandaar dat daden van bloedwraak nog barbaarser zijn dan daden van eerwraak.
Eerlijk gezegd, als iemand met geweld [eerwraak] een moeder, dochter of zuster kan doden, dan is het ook geen probleem om vijanden te martelen, te verminken of te liquideren.
Volgens de islamitische gedragscode wordt de ‘eer’ aangegeven met stereotype mannelijke kenmerken zoals moed, heldhaftigheid, macht en kracht.
Schande daarentegen, wordt aangegeven door vrouwelijke kenmerken zoals fysieke zwakte, kwetsbaarheid, hulpeloosheid en onderdanigheid.
Islamisten definiëren eer als mannelijk, wat psychologisch wordt ervaren als trots en waardig. Omgekeerd wordt schande of gezichtsverlies aangegeven als vrouwelijk wat psychologisch wordt ervaren als vernederend en beschamend.
Islamisten worstelen voortdurend met angst voor schande en schaamte en het handhaven van hun mannelijkheid, met name degenen die in landen wonen waarvan zij menen dat ze door hun vijanden worden bezet of binnengevallen. Bezetting of onderdrukking staat gelijk aan oneer vanwege een overgevoeligheid voor vernedering. Zelfs een zijwaartse blik kan geïnterpreteerd worden als een vraag om mannelijkheid te etaleren.
De islamitische gedragscode dient om dit ”eer en schaamte” denkpatroon te cultiveren, zodat jongens zullen uitgroeien tot fanatieke moslims die bloedwraak eisen om de eer te herstellen en de macht te behouden. De angst voor het etaleren van zwakte of kwetsbaarheid is een reden voor de extreme bestraffing van onschuldige vrouwen en het folteren van vijanden. Genade, mededogen, sympathie en vriendelijkheid symboliseren zwakheid. Wreedheid, brutaliteit, geweld en gruweldaden symboliseren kracht.
Dit verklaart de gewelddadige handelingen, zoals kinderen die vreugdevol deelnemen aan het verminken van een lichaam, of het poseren voor een foto met hoofden van mensen. Deze kinderen willen hun kracht laten zien en schaamte/zwakte onderdrukken die sinds hun geboorte zijn ingeprent. Door moord en verminking ervaren deze kinderen verlichting van een gevoel van onbegrijpelijke vernedering.
– Psychologisch stellen ze hun opluchting gelijk met gewelddadige gruweldaden.
– Symbolisch reinigt het bloed hun onzuiverheid.
– Cultureel wordt het geweld gesanctioneerd en worden ze als heldhaftig beschouwd.
Naarmate kinderen ouder worden, wordt het cultureel en ethisch verantwoord om mensen met martelingen, verminkingen en moord te bestraffen. Dergelijk gedrag zit zo ingebakken dat zelfs gematigde moslims die geprobeerd hebben te assimileren met de westerse cultuur, terugkeren naar geweld wanneer hun mannelijkheid wordt uitgedaagd.
Dit wordt verduidelijkt in de vele gevallen van eerwraak in Europa en Noord-Amerika. Zoals ook het misdrijf op 12 februari 2009 in Buffalo, een voorstad van New York waar Muzzammil Hassan twee jachtmessen gebruikte om zijn vrouw 40x te steken en daarna te onthoofden. De reden was dat Aasiya Hassan, een paar dagen eerder een scheiding had aangevraagd.
Hassan werd gezien als het voorbeeld van een gematigde moslim, een voormalig bankier die in 2004 Bridges TV-netwerk oprichtte om negatieve mediabeelden over moslims tegen te gaan en cultureel begrip te bevorderen.
Ondanks dat hij vijfentwintig jaar eerder uit zijn geboorteland Pakistan emigreerde, vond hij blijkbaar dat zijn mannelijkheid, reputatie en eer, dermate schandelijk waren aangetast dat rituele moord de enige manier was om het gebrek aan respect te verlichten. Hassan heeft niet alleen zijn vrouw neergeschoten, hij had speciale offermessen meegenomen en onthoofdde haar, waarmee hij het geweld ritualiseerde. Onthoofdingen zijn door hun aard rituele moorden. Met als doel de schaamte met bloed te reinigen en de schande te zuiveren met verminkingen. Het verlicht niet alleen schaamte maar ook leed.
Vanuit het standpunt van de dader wordt door zijn gruweldaad, de schaamte of schande omgekeerd in zelfrespect, en voelde geen enkele schuld of spijt. Zijn verdediging was om te beweren dat hij een mishandelde echtgenoot was, wat vanuit het morele perspectief van de islamitische erecode de waarheid is. Het feit dat zijn vrouw mishandelingen aan de politie meldde en echtscheiding aanvroeg, werd als misbruik en een vernederende aanval op zijn eer ervaren, dat vergelding vereiste.
Hassan was gedurende zijn eerste zeventien jaar in Pakistan geïndoctrineerd met opvattingen over eer, schaamte, schande en wraak. Maar een verblijf van vijfentwintig jaar in de Verenigde Staten konden de ingeprente geweldmechanismen die werden veroorzaakt door zijn gezichtsverlies niet deprogrammeren. Hij redde zijn gezicht door het hare te vernietigen.
De gedragscode omtrent eer, dient om gevoelens van schaamte, spot en gebrek aan respect te versterken, dat alleen met geweld kan worden verlicht. Dit wordt bijvoorbeeld geïllustreerd in de martelingen, verminkingen en massamoord op 166 mensen door leden van de islamitische Jihadistische groep Lashkar-e-Taiba,
In tien gecoördineerde aanvallen verspreidt over Mumbai, op 26-29 september 2008, namen jihadisten tijdens deze belegeringsoperatie de tijd om sommige slachtoffers seksueel te vernederen, te martelen en te verminken voordat ze hen doodschoten. Buitenlanders en Joden waren specifiek doelwit. De artsen die in het ziekenhuis werkten waar de slachtoffers werden onderzocht, zeiden dat het duidelijk was dat de meeste doden waren gemarteld. Een arts die de lijkschouwing van de slachtoffers had uitgevoerd, zei: “Van alle lichamen droegen de Israëlische slachtoffers de maximale folteringstekens. Het was duidelijk dat ze waren vastgebonden en gemarteld voordat ze werden gedood. Het was zo erg dat ik niet eens meer over de details ga praten.”
Zijn beweringen werden bevestigd door het inlichtingenbureau tijdens het verhoor van de enige overlevende terrorist: Tijdens zijn verhoor zei Ajmal Amīr Kasāb, dat ze specifiek op zoek waren naar buitenlanders, en vooral naar Israëli’s. ” In een synagoge werden de 29-jarige rabbijn, Gavriel Noach Holtzberg en zijn 28-jarige vrouw Rivka, die zes maanden zwanger was, gedood na seksueel mishandeld te zijn en hun geslachtsdelen verminkt. Bij hun twee jaar oude zoon, Moshe, was zijn rug bedekt met blauwe plekken die wezen op misbruik. De rabbijn was gecastreerd en de baby uit het lichaam van zijn zwangere vrouw gesneden.
Op een symposium over islamitisch terreur en verminking zei Dr. David Gutmann, hoogleraar Psychologie en Gedragswetenschappen in Chicago, dat de gruweldaden toe te schrijven waren aan een schande-cultuur.
De martelingen, verminkingen en moorden die recent in Mumbai waren gedocumenteerd, zijn zeker niet beperkt tot enkel Kashmiri-jihadisten. Tijdens de Israëlische onafhankelijkheidsoorlog werden mannelijke en vrouwelijke soldaten van joodse afkomst door Arabieren gevangen genomen en routinematig gemarteld en verminkt op de meest obscene manieren.
De Palestijnen, samen met de meerderheid van de Arabische mannen, behoren tot wat een schaamtecultuur wordt genoemd, in die zin dat ze zich snel vernederd voelen en zich even snel willen verdedigen tegen het gevoel van beledigt zijn.
Door hun joodse gevangenen te castreren, beroven de Palestijnen hen metaforisch van hun mannelijkheid. Voor de leden van de schaamtecultuur heeft foltering tot doel om de vrouwelijke benamingen als schaamte, schande en zwakte waar zij zelf mee worstelen, naar de vijand over te brengen. Islam ondersteunt meer dan welke andere religie dan ook de schaamtecultuur, die de meest vreselijke rituelen opleveren.
Deze psychologische analyse is consistent met het eer en schaamte paradigma van de islamitische gedragscode. Schande wordt aangeduid door vrouwelijke kenmerken, daarvan is mannelijke castratie het ultieme symbool is. Symbolisch ziet men schaamte niet alleen in de ogen, maar ook in de geslachtsorganen. De relatie tussen schaamte en geslachtsdelen zijn zo met elkaar verweven dat deze twee woorden alleen betrekking hebben op seksuele bescheidenheid.
Ritueel is het verwijderen van de geslachtsorganen van de vijand een reinigende rite, waarmee eer en zuiverheid wordt herstelt. Daarbij wordt hun mannelijkheid, kracht en de reproductie van meer vijandige bezetters vernietigt.
In de rituelen van de oerkrijger was de het doel van castratie het assimileren van de kracht en de mannelijkheid van de vijand, in de krijger. Islamitische verminking heeft een specifieke symbolische betekenis, en heeft een islamitische historische en theologische voorgeschiedenis en is gepleegd in eerdere oorlogen. De tien islamitische jihadisten die Mumbai aanvielen, werden geboren en getraind in Pakistan, waar er een lange geschiedenis is van religieus geweld, genocide en soortgelijke verminkingen.
Tijdens de burgeroorlog van 1971 tussen West-Pakistan en Oost-Pakistan gesteund door India, werden enkel door moslims, meer dan 2,5 miljoen hindoes afgeslacht. Robert E. Burns, de auteur van ”Wrath of Allah,” zegt: “De verminkingen waren walgelijk: ogen uitgestoken, zwangere vrouwen opengesneden, mannelijke geslachtsdelen afgesneden, vrouwenborsten afgesneden.”
Hoewel de terroristen van Mumbai te jong waren om getuige te zijn geweest van of deel te hebben genomen aan deze gruweldaden in 1971, begrepen de verantwoordelijken die hen op de zelfmoordmissie naar Mumbai stuurden, de strategische en symbolische waarden van verminkingen. De rekruten werden getraind in gevechtshandelingen en oorlogsvoering door gepensioneerd personeel van het Pakistaanse leger en blootgesteld aan jihadistische propaganda, met aandacht voor vermeende wreedheden tegen moslims in India.
Kasab, schuldig bevonden aan 80 misdrijven, werd geïndoctrineerd in de haat-campagne tegen India door hem te laten geloven dat hij voor zijn gruweldaden naar de hemel (jannat) zou gaan. Bronnen zeiden dat Kasab geloofde dat het Gods wens was dat hij de aanval zou uitvoeren. Hij had geen spijt van zijn daden en stond erop dat zijn acties niet tegen de islam waren, wat tegen het doden van onschuldigen [moslims] is.” Volgens bronnen is Kasab zijn kalmte niet kwijtgeraakt en vertoont hij geen spoor van spijt. Kasab geloofde dat zijn trainers door God waren gestuurd om ‘jihadisten’ te helpen deze aanvallen uit te voeren.”
Kasab sloot zich aan bij islamisten en in minder dan een jaar veranderde islamisten deze arme ontevreden jongeman in een arme massamoordenaar die ervan overtuigd was dat zijn moorden gerechtvaardigd waren. Volgens de islamitische code is verminking geen barbaarse daad, maar wreedheid heiligt het geweld en brutaliteit wordt getransformeerd in een heilig ritueel, dat de zonde reinigt door bloedvergieten. Voor Kasab was moord geen immorele, maar een gewettigde bloedwraak die de eer herstelde voor Pakistaanse moslims en de mensen in zijn dorp. Kasab werd ingeprent om te geloven dat hij door moord en verminking, kracht zou verwerven, schande zou verminderen en een heroïsche status zou bereiken als een meedogenloze Mujahideen-krijger. Moord was een inwijdingsritueel dat hem transformeerde van een arme dorpsjongen die zich schaamde voor zijn status in het leven, in een man, gerespecteerd door islamisten over de hele wereld. De aanslagen in Mumbai waren martelaarschap-operaties, een zelfmoordmissie door jonge rekruten die de islamitische erecode hebben uitgeroepen door bloedrituelen uit te voeren die tegelijkertijd dienden als daadwerkelijke en symbolische oorlogvoering, zuiverende offerrituelen en inwijdingsrituelen voor krijgers.
De rekruten werden geïndoctrineerd met schaamte waar men alleen met moord de schaamte kon wissen. Op 6 mei 2010 werd Kasab ter dood veroordeeld en wacht op executie door ophanging; ondertussen is hij befaamd geworden als de verpersoonlijking van het kwaad en wordt zijn beeltenis vaak verbrand op de herdenkingsdag van de aanslagen en tijdens hindoefestivals. Op Dussehra, het hoogtepunt van het negen dagen durende festival van Navaratri, wordt de overwinning van goed over het kwaad gevierd. traditioneel werden beeltenissen van de demonische koning Ravana verbrand, tegenwoordig ook enorme beeltenissen van Kasab. Ook tijdens het lentefeest van Holi werd een 14 meter hoog beeld van Kasab verbrand in het traditionele vuur; symbolisch voor de vernietiging van het kwaad. Kasab’s schaamte werd gezuiverd door middel van rituele moorden, zijn bloedvergieten ontketende een epidemie van besmettelijk kwaad dat wordt uitgedaagd door het vuur van Kasab’s beeltenissen. Rituele moorden in de vorm van terrorisme gaat vooraf aan symbolische moord in de vorm van brandende beeltenissen die voorafgaat aan rituele moord in de vorm van gerechtelijke executie; de wederkerige cyclus van offergeweld, verzoening en zuivering.