Islamistische denkers zien emigratie als een kans om de plaatsen waar ze willen wonen te veroveren en er islamitische staten van te maken.
Als iemands geboorteplaats hem in het Westen een gevoel van veiligheid, een goede opleiding, een fatsoenlijke manier van leven, een fijn huis om in te leven en een partner om een gezin mee te stichten geeft, dan probeert die persoon zijn geluk in een ander land. Emigratie wordt pas een reële optie als het land van zijn geboorte in een of meer van deze elementen niet voorziet.
In de moslimwereld wordt emigratie op een heel andere manier begrepen en is gebaseerd op het precedent dat is geschapen door de profeet van de islam, Mohammed, die in zijn geboorteplaats Mekka werd vernederd, veracht en bijna vermoord. Het antagonisme dat hem werd getoond was het resultaat van de dag des oordeels profetieën die hij de mensen van de stad deed en zijn pogingen om hen te ‘heropvoeden’. Nadat hij in 622 na Christus Mekka had verlaten, verhuisde hij naar Medina en werd daar, na een periode van ongeveer twee jaar, heerser en militair bevelhebber, evenals staatsman.
Mohammed wordt gezien als het ideale rolmodel in de islam, iemand die zijn volgelingen onmogelijk kan misleiden, de leider wiens elke handeling werd geleid door een hemelse hand. Dat betekent dat elke moslim, waar hij ook is en in welke situatie hij zich ook bevindt, in de voetsporen van Mohammed moet treden en zijn gedrag moet imiteren. Omdat emigratie leidde tot een stijging van de status van Mohammed, zijn overname van Medina en het feit dat het een islamitische stad werd, zien islamistische denkers emigratie als een kans om de plaatsen waar ze willen wonen te veroveren en er islamitische staten van te maken.
De miljoenen moslims die de afgelopen jaren op de deuren van Europa hebben geklopt, komen uit mislukte, door oorlog verscheurde staten, vol met werkloosheid, verwaarlozing en wanhoop. Ze zijn op zoek naar een veilige omgeving, eervol werk, onderwijs voor hun kinderen, een dak boven hun hoofd en een veilig, bevredigend leven. Als ze eenmaal economische stabiliteit hebben bereikt in hun gastland, integreren velen ook cultureel en worden ze onderdeel van de samenleving waarin ze zich bevinden. Ze verbreken hun banden met de islamitische traditie, eten wat er op hun bord komt en drinken wat er in hun kopjes wordt gegoten.
Daarentegen zijn er echter miljoenen moslims die zich in Europa hebben gevestigd en een duidelijk doel hebben: trouw blijven aan hun religieuze traditie en tegelijkertijd haar status in Europa versterken. Ze stellen eisen waarvan het doel is om van het gastland een nog gastvrijer land te maken: ze zorgen voor de beschikbaarheid van halal-voedsel zonder alcohol en varkensvlees, rechtbanken die handelen volgens de islamitische sharia in plaats van lokale statuten, het niet markeren van christelijke feestdagen, het elimineren van Holocaust-educatie die de genocide op de Joden omvat, de oprichting van een banksysteem volgens de islamitische wet, en het toestaan van moslimvrouwen om de niqab te dragen die hun gezicht bedekt in de openbare ruimte. Ze willen dat hun vrouwen worden behandeld door vrouwelijk medisch personeel en niet door mannen.
Voor iedereen die zijn ogen openhoudt, is het overduidelijk dat die moslimmigranten die niet integreren in de samenleving van het Europese gastland van plan zijn om van die staat een islamitische entiteit te maken. Ze hoeven geen enkele kogel af te vuren om dit te bereiken – en het is prima voor hen als het proces tientallen jaren duurt, omdat de Koran stelt dat “Allah is met degenen die geduldig zijn”, dus de islamitische wereld is heel goed in staat om te wachten geduldig totdat zijn doelen zijn bereikt.
Muammar Kadhafi, voormalig Libische president, zei ooit dat “wij moslims geen enkel schot op Europa hoeven te lossen, omdat onze emigratie en ons hoge geboortecijfer het werk zullen doen.” Het probleem met de Europeanen is dat ze gedwongen zijn migranten op te nemen vanwege hun falende demografie. Twee wereldoorlogen binnen een eeuw hebben hun bevolking met tientallen miljoenen verminderd (naast zes miljoen joden) en wanneer ze worden opgeteld bij hun lage geboortecijfers, zorgen ze voor een drastisch gebrek aan mankracht.
De overgeblevenen zijn geïnteresseerd in rechten, boekhouding, journalistiek, hi-tech en podiumkunsten. Wie blijft er nog in de fabrieken werken? Wie is bereid om groenteman te worden? een taxichauffeur? een bezorger? Dat is waar de migranten binnenkomen en een antwoord geven.
Europa vordert langzaam maar zeker in islamitische richting. Het kernprobleem is dat Europa besmet is met politieke correctheid, een blind geloof in multiculturalisme en schuldgevoelens over wat Europeanen de inheemse volkeren wereldwijd hebben aangedaan. Om die redenen wordt iedereen die zich tegen migranten uitspreekt onmiddellijk bestempeld als anti-mensenrechten, wordt iedereen die zich zorgen maakt over zijn eigen volk een racist genoemd, wordt iedereen die zich zorgen maakt over de toekomst van zijn land als een ‘fascist’ beschouwd, terwijl iedereen die zich zorgen maakt over zijn eigen volk, land en zijn mensen wordt een ‘nazi’ genoemd.
Deze houding verstikt elke kritiek op immigranten, hoewel velen van hen van een uitkering leven en hun percentage onder de gevangenen veel hoger is dan hun percentage van de algemene bevolking. De reden voor beide fenomenen is dat de basiswaarden van de gastlanden – hard werken en het naleven van de wet – niet door de meeste migranten zijn overgenomen.
De echte oplossing zal tot stand komen wanneer de Europeanen beseffen dat er geen toekomst is voor hun beschaving en haar cultuur zonder kinderen op de wereld te zetten.
De openbare ruimte van Europa is veranderd: met aanslagen en straatrellen van het soort waar Parijzenaars al weken getuige van zijn, hele gebieden die de politie niet durft te betreden en steeds groter wordt delen van de economische taart die aan migranten wordt toegewezen in de vorm van werkloosheidsuitkeringen, moederschapsuitkeringen en andere toelagen voor het helpen van migranten, die nog meer migratiegolven aanmoedigen.
Dit kan niet eeuwig doorgaan. Een van de mogelijke scenario’s is dat politiek rechts zich verenigt om resoluut op te treden tegen de migratiegolven met wetgevende middelen en door migranten terug te sturen naar hun land van herkomst. Zelfs als links het er niet mee eens is, heeft het geen praktische oplossingen voor het probleem en is het publiek niet dom.
De echte oplossing zal tot stand komen wanneer de Europeanen beseffen dat er geen toekomst is voor hun beschaving en haar cultuur, zonder kinderen op de wereld te zetten. Ze moeten eerst het beeld van het huwelijk als een instelling veranderen, omdat alle substituten ervoor vrouwen niet hebben aangemoedigd om te besluiten moeder te worden. Tegelijkertijd moeten Europeanen overwegen om economische voordelen toe te kennen aan paren met meer dan drie kinderen. Het probleem is dat er momenteel geen legale manier is om, bij het aanmoedigen van grote gezinnen, onderscheid te maken tussen “Europese” gezinnen en islamitische gezinnen die het staatsburgerschap hebben verworven.
Europa bevindt zich in een impasse die tot culturele zelfmoord zal leiden als de spelregels niet fundamenteel worden gewijzigd. Israël moet nieuwe vrienden vinden in Oost-Azië, Zuid-Amerika en natuurlijk de VS, want in de zeer nabije toekomst zal een islamistisch Europa niet pro-Israël zijn.
Fragment:
Een van de slechte eigenschappen die kenmerkend is voor politici is de arrogantie om te denken dat u mensen voor de gek kunt houden, dat u ze als blinden of debielen kunt behandelen, dat u ze allles voor zoete koek kunt laten slikken, en dat u de meest evidente feiten kunt ontkennen of negeren. De meest zichtbare, concrete en duidelijke feiten. Maar deze keer lukt u dat niet, mijnheer. Deze keer kunt u de feiten, die zelfs kinderen kunnen zien, niet ontkennen. U kunt datgene wat zich iedere dag en op ieder moment afspeelt in iedere stad en in ieder dorp in Europa niet negeren. In Italië, Frankrijk, Engeland, Spanje, Duitsland, Nederland, Denemarken, overal hebben ze zich gevestigd. Leest u nog maar eens dat wat ik over Marseille, Granada, Londen en Keulen geschreven heb. Kijkt u maar eens hoe immigranten zich gedragen in Turijn, Milaan, Bologna, FLorence en Rome. Allemachtig, niemand op deze planeet verdedigt zijn eigen identiteit zo goed en weigert zo halsstarrig te integreren als de moslims. Helemaal niemand. Integratie wordt door Mohammed namelijk verboden en bestraft.
Als u daar niet van op de hoogte bent, moet u maar eens in de koran kijken. Leest u dan zelf maar eens de soera’s, waarin integratie verboden is en bestraft wordt. In de tussentijd citeer ik er alvast een paar. Deze bijvoorbeeld: “Allah staat zijn gelovigen niet toe vriendschap te sluiten met ongelovigen. Vriendschap zorgt voor genegenheid, geestelijke aantrekkingskracht en meer begrip voor de moraal en levenswijze van ongelovigen, terwijl de denkbeelden van ongelovigen in strijd zijn met de sharia. Die denkbeelden zijn erop gericht om ons te beroven van onze onafhankelijkheid en ons overwicht, met het doel ons te overwinnen. Maar het is de islam die overwint. Het is de islam die zich niet laat overwinnen.” Of deze: “Toon geen enkele zwakte tegenover de vijand. Vraag hem niet om vrede te sluiten, en al helemaal niet als je de sterkste bent. Vermoord ongelovigen overal waar je ze tegenkomt. Val ze aan en bestrijd ze, met alle denkbare listen.”
Anders gezegd: volgens de koran zijn wij het die zouden moeten integreren. Wij zouden hun wetten, hun gewoontes en hun verdomde sharia moeten overnemen.
[12.9.2009]
Uit: De Kracht van de Rede – Oriana Fallaci