Leon de Winter
Hoe komt het dat vierhonderd miljoen Arabieren op dit moment in de geschiedenis minder uitvindingen doen dan acht miljoen Israëliërs? De meest recente cijfers waarover ik beschik, uit 2010, geven dit beeld: in dat jaar boekte Israël 16.805 patenten en alle Arabische landen bij elkaar 836 patenten. Komt dat door kolonialisme, imperialisme? De Arabieren leefden eeuwenlang in het repressieve Ottomaanse kalifaat, beduidend langer dan onder westerse overheersing, en dat kalifaat begon na het beleg van Wenen in 1683 te eroderen. De verlichting en de industriële revolutie gingen aan dat kalifaat voorbij.
Joden die aan het einde van de vijftiende eeuw de Spaanse inquisitie ontvluchtten, vonden onderdak in het Ottomaanse Rijk. De Joden vormden een van de ’volken van het boek’ en hadden onder de sharia recht op bescherming (met strikte voorwaarden en beperkingen). De Joden kwamen niet met lege handen: ze brachten geld mee, creativiteit, en de drukpers. Maar het waren alleen minderheden die in dat rijk de drukpers mochten gebruiken. In 1729 drukten de Ottomanen zelf voor het eerst een boek, in beperkte mate.
Sinds het Arabisch een geschreven taal werd, in de zevende/achtste eeuw, zijn er minder boeken naar het Arabisch toe vertaald dan Spanje in één jaar naar het Spaans vertaalt – laat die wanstaltige onbalans goed tot u doordringen.
Magisch
Het tekent een in zichzelf opgesloten beschaving die geen vrije media, individualisering, secularisering kent, en daarmee dus ook niet rationeel denken en wetenschappelijke nieuwsgierigheid. De ziekelijke behoefte om in samenzweringen te denken hangt hier nauw mee samen: het wereldbeeld van veel moslims is veel magischer dan van Europese seculieren. Ontmythologisering was noodzakelijk om de afgelopen eeuwen het vrije en exacte denken in het Westen vrij baan te geven. Het resultaat: industriële, elektrische en digitale revoluties, meer vrijheid, meer welvaart, meer mobiliteit, langere levensverwachtingen.
Ontmythologisering heeft niet plaatsgevonden in de wereld van de islam. Het onvermogen de taboes van de religie opzij te schuiven maakt de ontwikkeling van open burgerlijke samenlevingen onmogelijk.
Kritisch onderzoek naar de oorsprong van de koran is onmogelijk. Volgens de islam hebben Joden en christenen Allah’s openbaring, de koran (die volgens moslims al ver vóór het ontstaan van het Joodse volk bestond, zelfs vóór het ontstaan van het heelal), verkeerd begrepen. Mohammed is de ’laatste’ profeet die eindelijk de ware boodschap van Allah ten volle wél begreep. Volgens de islam is de koran een ongeschapen tekst die buiten de tijd staat en het rechtstreekse woord is van Allah. Zoiets onderwerp je niet aan een kritisch onderzoek; in het hart van de islam heerst dus het kolossale taboe ten aanzien van wetenschappelijk onderzoek naar de bronnen van de koran. Wie dat wel gaat onderzoeken, maakt zich schuldig aan afvalligheid en blasfemie, en riskeert volkswoede en de doodstraf.
Zolang moslims deze religieuze concepten niet massaal opgeven door ze stevig binnen de tijd van hun historische ontstaan terug te duwen, blijft de wereld van de islam gefixeerd in de koude schaduw van armoede en achterlijkheid.
Het Amerikaanse Pew Onderzoeksinstituut publiceerde in 2013 een breed onderzoek naar ideeën en opvattingen in de islamitische wereld. Wellicht is het interessant een paar cijfers te noemen over Marokko, het land van oorsprong van migranten die in ons land momenteel voor de grootste aanpassingsproblemen zorgen. Uit welke culturele omgeving komen deze migranten?
83% van alle Marokkanen vindt dat de sharia de officiële wet van het land moet zijn. De sharia is een wetgeving ontleend aan de koran en aan de vertellingen over de daden van de profeet, ofwel aan opvattingen die op het Arabisch schiereiland van de zevende eeuw de sociale en politieke structuur bepaalden.
Gehoorzamen
De cijfers over de afwijzing van homoseksualiteit worden voor Marokko niet gespecificeerd, maar is voor Noord-Afrika 93%. Dat een vrouw haar man moet gehoorzamen vindt 92% van alle Marokkanen, vrouwen inbegrepen. Steun voor de doodstraf voor afvalligheid wordt voor Marokko niet gespecificeerd, maar is voor de hele islamitische wereld 43% (met grote regionale verschillen: Egypte 86%, Turkije 17%). Zeer recent, in april 2013, vaardigde de Marokkaanse Hoge Raad van Islamdeskundigen een fatwa uit: op afvalligheid staat de doodstraf.
Modificeren migranten deze verlammende culturele bagage wanneer ze in het land van aankomst leven? Het rapport over fundamentalisme bij westerse moslims van prof. Ruud Koopmans van 2013 laat zien dat 65% van de moslims in West-Europa de religieuze wetten belangrijker vindt dan de burgerlijke wetten. 60% wil geen homoseksuele vrienden, 45% vindt dat de Joden onbetrouwbaar zijn, 54% denkt dat het Westen de islam wil vernietigen, de helft meent dat de aanvallen van 9/11 niet door moslims maar door Joden en/of het Westen werden gedaan. Ofwel: de liberalisering van islamitische migranten in Europa verloopt moeizaam. Is liberalisering nodig? Ja, wie als individu wil deelnemen aan een dynamische, flexibele, open samenleving, moet ruimhartige opvattingen koesteren.
Wereldwijd groeien jonge moslims op met een verstoorde blik op hun rechten en plichten; hun wereldbeeld wordt verminkt door religieus-culturele taboes en wanen. Het ridicule idee van een nieuw kalifaat is daarvoor tekenend. Moslims moeten zich bevrijden van die wanen. De categorische afwijzing van de doodstraf op afvalligheid en blasfemie, ongeacht wat de sharia zegt, is het begin van die bevrijding.
Wat hebben Ebola en Jihad gemeen? 
Wie er aan lijdt, besmet zijn omgeving en richt rampen aan. Arabist Hans Jansen. |
Stilte voor de storm
Leon de Winter
Stilte voor de storm – is dat de situatie waarin we ons nu bevinden?
Wat was de stemming in 1913 en 1939? Waren mensen zich bewust van wat er komen ging? De wereldorde die we sinds 1945 hebben gekend, komt ten einde.
President Obama ziet dat als zijn heilige opdracht.
Het Amerikaanse leger heeft hij tot minder dan vijfhonderdduizend man laten krimpen, de Amerikaanse grenzen staan wagenwijd open, Engels is over enkele decennia in Amerika een minderheidstaal, van de grondwet trekt hij zich niets aan en hij leidt zijn land samen met een oligarchische elite.
Obama heeft gedaan wat hij beloofde: Amerika fundamenteel transformeren, en daarmee heeft hij de enige partij ondermijnd die een beschaafde wereldorde, ondanks zijn gebreken, in stand kon houden.
Er is iets gaande en het is moeilijk daarop de vinger te leggen, ook al heb ik er lol in mijn verbeelding voor het ergste rampscenario open te stellen.
ACTUALITEIT
Toen ik in 2008 mijn roman Het recht op terugkeer publiceerde, meende ik dat het boek een variant was van wat in het Midden-Oosten kon gebeuren, maar ik dacht dat die variant een geringe kans van verwerkelijking had: realistisch was het, maar ik verwachtte dat mijn verhaal niet snel actualiteit zou worden. Ik vergiste me.
Het kalifaat dat ik in 2008 bedacht, kwam er heel snel. Ontvoerde jongens die tot jihadist werden opgeleid, waren in mijn roman een verhaallijn die ik op een historisch gegeven had gebaseerd – ze worden in ons heden ontvoerd en tot jihadist opgeleid. De nachtmerrie die die roman was, is akelig dichtbij gekomen.
Ik heb de waarheid niet in pacht, maar de strijd die ik vlak na 9/11 de Derde Wereldoorlog noemde, is gaande. We verkeren midden in een oorlog maar verdommen het de feiten te aanvaarden. Onze wereld is fundamenteel aan het transformeren, maar we verdedigen onze wereld en leefwijze niet omdat we weigeren wat er gebeurt als een essentiële strijd te omschrijven. Dus hoeven we niets te verdedigen en niets te offeren. Het is goed daar, waar de kop in het zand steekt.
Ruslands oligarchen hebben we tot vijand gemaakt. Hun bommenwerpers voeren schijnaanvallen uit, tot aan de Amerikaanse kusten toe. China’s oligarchen zijn bezig op de Pacific een kolossale vloot op te bouwen, Irans oligarchen mogen onbelemmerd terroristische bewegingen financieren en op termijn atoomwapens bouwen, en in het noorden van Afrika en het Midden-Oosten wachten miljoenen migranten op de kans om uit ’failed states’ – en dus: ’failed cultures’ – te vluchten in de verwachting dat ze in Europa, begrijpt u het?, hun cultuur kunnen bewaren.
Rusland, China en Iran hebben imperiale ambities, we willen ze niet zien. Ons leger heeft geen kogels meer, onze jongens zijn virtueel verslaafd en onze leiders manipuleren en, wanneer ze dat nodig achten, liegen alsof het gedrukt staat. We houden ons gezellig bezig met transseksualiteit en een zielige leeuw, en we zijn elke gedachte aan het verdedigen van een humane samenleving kwijtgeraakt. Als we de toespraken van Churchill horen, klinkt een stem uit een onbekende wereld met vreemde ideeën over een cultuur die bewaard en verdedigd moest worden. Niets lijken we te willen verdedigen, liever virtualiteit dan de werkelijkheid.
Het vrije Westen bestaat echt – nu nog wel. Maar de vormen van religieuze waanzin die we dachten te hebben overwonnen, zijn springlevend. Of je nou een Iraanse ayatollah, een Arabische imam of een ultraorthodoxe jood hoort, de goeien daargelaten (ja, die bestaan ook), ze zijn vaak bezeten van ficties vol hel en verdommenis en een pervers verlangen naar allerlei apocalypsen waarin ze elkaar uitroeien.
Naast dit reveil van religieuze waanzin zien we de wederkeer van de ambities van het Russische rijk en de ontplooiing van China, dat duizenden jaren lang in zichzelf gekeerd was maar nu ook naar buiten kijkt en een broze wereld ziet die overheerst kan worden na Amerika’s transformatie tot zomaar een land zonder mondiale verantwoordelijkheden.
VERSCHUIVING
Er hangt iets in de lucht – het is moeilijk te vatten. De machtsverhoudingen in de wereld zijn aan het schuiven en daarmee ook de demografische verhoudingen. En dus ook culturele waarden. Wie durft te zeggen dat westerse waarden essentieel zijn voor vrijheid en welvaart, is een racist. Het is volstrekt duidelijk welke opvattingen migranten uit islamitische landen mee naar Europa hebben genomen, maar de problemen die daardoor ontstaan, zijn door onze islamofobie veroorzaakt, beweren de cultuurrelativisten, die niet bij machte zijn één redelijk vrije islamitische samenleving aan te wijzen.
Ondertussen zijn de Europese landen overmeesterd door een andere oligarchische elite die in Brussel een revolutie bedrijft zonder dat de betrokken volken daarvan weet hebben – het is een uniek proces, en je weet dat deze machtsgreep tot een tragische implosie zal leiden; het is een kwestie van tijd.
Deze eeuw kan de beste eeuw in de geschiedenis van de mensheid worden. Ergens in deze eeuw worden alle kankers genezen, ligt de levensverwachting ver boven honderd jaar, bestaat er mondiaal geen honger meer en zullen we over oneindige hoeveelheden energie beschikken. Maar dan moet onze cultuur wel overleven.
De zon schijnt, de winkels liggen vol en toch is er iets gaande – we voelen het, we weten dat het dreigt, maar we kunnen het niet grijpen. Beleven we het einde van onze vrijheden en de opkomst van de oligarchische elites, die onvermijdelijk met elkaar in conflict komen en dus oorlogen uitlokken? Ik moet me vergissen.
Wanneer de islamisering door zet, worden Nederlandse tradities verdrongen.
In Amsterdam, willen de basisscholen vrij geven op islamitische feestdagen zoals die bij het Offerfeest en het Suikerfeest. Ook de besturen zijn akkoord:
Het Breed bestuurlijk overleg van Amsterdamse basisscholen wil er zeker over praten. ‘Naast bestaande tradities is het belangrijk open te staan voor andere tradities,’ zegt voorzitter Herbert de Bruijne. ‘Als een groot deel van de bevolking er behoefte aan heeft, moet je daar op zijn minst over praten.’
Ze hebben er niets van begrepen.
Belangrijk voor het voortbestaan van de identiteit van het Nederlandse volk, is dat de Nederlandse rituelen niet alleen in stand blijven, maar dat ze ook met overtuiging worden overgedragen aan de bevolking. Het gaat soms om ogenschijnlijk simpele zaken als Koningsdag, Oorlogsherdenking, Sinterklaas, oliebollen, Elfstedentocht, kerstmis, vuurwerk bij oud en nieuw, maar het gaat vooral over de kennis over die rituelen. Het zijn geen loze gebeurtenissen, het zijn vormende principes, waar verhalen aan verbonden zijn. Ze geven het jaar bovendien een ritme. Dat weten de moslims ook, vandaar dat die over de hele wereld een gelijk moslimritme willen opleggen. Landen en nationale culturen verdwijnen daarin.
De islam, met zijn anti-democratische, vrouwvernederende en homofobe ideologie, die geen dode letter is maar die dag in dag uit wordt uitgeleefd, maakt geen onderdeel uit van de Nederlandse normen en waarden. Moslimrituelen dienen dan ook geen onderdeel te worden van de Nederlandse samenleving. Daarom dient er op openbare scholen geen vrijaf gegeven te worden met Suikerfeest of Offerfeest.
Gaan we dat wel doen, wat er dus dik inzit, dan brokkelt de Nederlandse samenhang nog verder af. Het is duidelijk dat er bij deze Amsterdamse schoolbesturen geen enkel bewustzijn meer bestaat over de essentie van de Nederlandse samenleving. In het openbare debat lijkt de heersende multiculturele ideologie van de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw verdwenen. Maar in werkelijkheid is deze bij de bestuurselite, en zeker bij de lokale bestuurselites, levendiger dan ooit: Alles wordt over de schutting gegooid want men is vergeten wat de waarde ervan is.
Er is een vast aantal vrije dagen, maar die kunnen door de scholen flexibel worden ingericht. En dat gebeurt dan ook. Het gevolg is dan ook –maar daar schrijft Het Parool niet over- dat andere vrije dagen, met een christelijke signatuur, worden opgeheven. Zo werkt het nu al in de praktijk:
Scholen hebben een beperkt aantal flexibel in te zetten vrije dagen. Dus praktisch is het mogelijk. En er zijn al scholen die dicht zijn op islamitische feestdagen, maar dat is zelden officieel beleid.
Tamar Suss, directeur van de BOE, vindt dat het verzoek van haar leerlingen zeker bij de populatie van de school past. ‘Maar ik ga er niet over. Ik kan helaas geen vrije dag uit mijn hoge hoed toveren.’ Studiedagen plannen op een islamitische feestdag is soms een oplossing, maar met het groeiend aantal moslim leerkrachten is dat ook geen uitkomst: zij willen die dag ook vrij.
Het inleveren van christelijke feestdagen op de lagere scholen, en die vervangen door islamitische feestdagen, betekent dat het onderwijs zich ook rondom de islam zal centreren. Er groeit een nieuwe generatie kinderen op in Amsterdam die geen idee heeft van de tachtigjarige oorlog, van de strijd tussen de protestanten en de katholieken, van de Verlichting die daaruit voortkwam, en daarmee van de ontdekking van de wetenschap en het kritische denken. Ook een generatie die geen idee heeft waar het verzet in WO II vandaan kwam, waarom het verhaal van Anne Frank belangrijk is, hoe Nederland een specifieke vorm van democratie heeft ontwikkeld die alles te maken had met de strijd tegen het water.
In plaats daarvan leren de kinderen op de Amsterdamse scholen om de mythe over een figuur die Mohammed zou heten, aan te nemen als waarheid, omdat dit is vastgelegd in een boek dat een kwaadaardig aftreksel is van de bijbel. Een boek waar ze overigens niets van weten omdat er geen onderwijs meer in is. Zo vindt in de praktijk de islamisering plaats.
En dat hebben we allemaal te danken aan een Nederlandse generatie zonder ruggengraat die zich lui laat meeslepen met de golven van de demografische ontwikkeling. Dat gebeurt achteloos.
Het is van een bodemloze treurigheid.
Waarom Wilders niet op de Nederlandse tv verschijnt
Door Joost Niemoller
Ik twitterde gisteren dit:
Gaat er nu echt geen lichtje branden? @NPO rolt rode loper uit voor kleinste partij DENK en negeert grootste partij @geertwilderspvv
Jeroen Pauw voelde zich kennelijk aangesproken en reageerde met dit:
Licht is al tijdje bij je uit Joost. Wilders wil nergens bij NPO en ook niet bij RTL, en de meeste PVV kamerleden mógen niet van hun baas..
Een veelzeggende reactie. Ten eerste omdat Jeroen Pauw kennelijk inzage heeft in wat er gebeurt op de redacties van alle programma’s van de NPO en RTL. Hij bevestigt daarmee dat het een grote kliek is, een stelsel van ondergrondse communicerende vaten, en dat er zelfs van ook maar de suggestie van journalistieke zelfstandigheid of van gezonde competitie geen sprake is. De hele zooi zit bij mekaar op schoot. Elkaar zelfbevestigend op te likken.
Wie de programma’s op de Nederlandse tv ziet, weet dat daar maar een geluid klinkt: Trump was een clown en nu is hij gevaarlijk. Zijn medewerkers zijn antisemieten. Wilders is een idioot. De islam is geen probleem. ‘Vluchtelingen’ moeten geholpen worden. De klimaatverandering is het grootste probleem van deze tijd. Jesse Klaver is een interessante denker. Zwarte Piet is racistisch. De Nederlanders zijn sowieso allemaal racistisch, behalve als ze een ‘kleurtje’ hebben. Allochtonen zijn zielig en moeten een eigen partij hebben.
Enfin. Ik kan nog wat pagina’s doorgaan. Een aanhoudende golf van politiek correcte bagger overstroomt ons via de tv dag in dag uit. Met feiten heeft het niets te maken. Alleen met vooroordelen. En tegenspraak ontbreekt. Het is allemaal indirect. Tussen neus en lippen. Het zijn geen meningen. Het is een houding.
Na de overwinning van Trump klinkt hier en daar een beetje twijfel door. Ik zag een brief van de NPO baas dat het anders moet. Ik hoorde de paniek bij Matthijs van Nieuwkerk. Ik ken die twijfel. Hij klonk ook na de overwinning van Fortuyn, die hij even daarvoor nog met zijn leven had moeten bekopen. Het is geen echte twijfel. Het is geen wil tot verandering. Het is een korte oprisping. Een beetje zuur na een goede maaltijd om daarna weer door te kunnen vreten.
Omdat ik momenteel in Berlijn ben, kijk ik weer wat vaker naar de Duitse tv. Ook geen pretje. De Duitsers lijken het politiek correcte denken uitgevonden te hebben. Wie anders denkt, wordt uitgescholden. Maar zelfs in dit Duitsland, en ook in Engeland en de VS is er dan nog enige professionaliteit. In Duitse talkshows schuiven altijd een of twee sprekers van ‘de andere kant’ aan. Die worden dan vijandelijk bejegend. Maar ze krijgen wel een eerlijke kans. En na afloop een hand.
Dat is het verschil tussen de Duitse cultuur en de Nederlandse. In Duitsland houden ze van het debat. Hart Aber Fair, heet zo’n programma. Hardtalk heet een programma van de BBC. In Nederland wordt alles verstikt onder de modder van schijnbare eensgezindheid. Vooral onkunde. Want neerkijken is zoveel makkelijker dan debatteren. De Nederlandse media wordt niet door serieuze journalisten bevolkt.
Gisteren legde ik de Nederlandse media uit bij een bevriende Duitse journalist. Hij kon zijn oren niet geloven; “Is er dan helemaal geen debat bij jullie? In het land van Fortuyn en Wilders?” Want, ja, Jeroen Pauw, die Wilders, die kennen ze allemaal hoor in het buitenland. Die verschijnt daar dagelijks op de tv en in de kranten. En niemand kent daar Jesse Klaver. Gek he.
En nu, Jeroen Pauw, ga je dus een beetje verongelijkt doen. ‘Hij wil niet.’ Vind je het gek? Natuurlijk wil je niet meer meedoen als het spel niet eerlijk gespeeld wordt. Als je alleen maar aan de zijlijn een beetje mag pruttelen. Als je niet voor vol aangezien wordt. Als er alleen maar die politiek correcte ons kent ons sfeer is. Het gelach. Het dedain. De domheid. De Bekende Nederlanders met hun geblaat. Geen serieuze sfeer. Als je door die sfeer bij voorbaat kansloos bent.
Voor Nederlanders is er dan ook maar een optie. Die knop uit. Je hebt prachtige series op de betaalzenders trouwens. Je informatie haal je wel van het internet.
En dan niet raar opkijken als na de verkiezingen het Nederlandse volk haar middelvinger heeft opgestoken tegen die elkaar bepotelende redacties van de NPO en RTL met hun stinkende zelfingenomen gelijk.
=============================================================================
Probleem islam van historische omvang
Hoe kan het? Dat vroegen de moeders en zusters van de jongens in Ripoll zich met tranen in de ogen af terwijl de camera’s van de wereldpers hun verbijstering vastlegden.
Uit hun wanhoop blijkt dat de moeders en zusters de teksten van hun religie vermoedelijk niet goed kennen. Net als andere adolescenten beschikten hun jongens over grote hoeveelheden jongemannenhormonen die om actie en geweld schreeuwden, maar ze beschikten ook over iets anders: rechtvaardiging.
Hun daadkrachtige zonen vonden in de islam de rechtvaardiging om te doden, of het werd hun onderwezen door een haatimam: de koran roept moslims op tot verovering en onderwerping van de mensheid.
Het is een onaangename waarheid, maar het zou zelfbedrog zijn dit te ontkennen: het wemelt in de koran van teksten vol aanvals- en moordlust. Hier is er één: ’Als de heilige maanden zijn verstreken, doodt dan de veelgodenaanbidders waar jullie hen vinden, grijpt hen en belegert hen en wacht hen op in elke mogelijke hinderlaag. Maar als zij berouw tonen, het gebed verrichten en aalmoezen geven, legt hun dan niets in de weg. God is vergevend en barmhartig.’
Deze teksten horen thuis in de context van de zevende eeuw, en zouden daar binnen begrepen moeten worden, maar in de werelden van de islam heeft er geen reformatie of seculiere revolutie plaatsgevonden. En dat betekent dat de heilige teksten voor alle tijden geldig zijn, inclusief de oproep de ongelovigen de kop af te slaan tenzij ze berouw tonen en zich bekeren – wisten de moeders en zusters van de aanslagplegers dit niet? Hun zonen voeren uit wat Allah van hen verlangt.
Overal in het Westen zie je dat ongelovigen weigeren zich te bekeren, met name in veelgodensteden als Barcelona, vol halfnaakte vrouwen, verleidingen, alcohol en goddeloos genot, boulevards waar de boodschap van Allah wordt geridiculiseerd met alles wat haram is.
Stonden de jongens in contact met IS? We weten het (nog) niet. Maar ook als IS niet meer bestaat, blijven de absurdistische werelden van de islam intact. In de theocratieën van Iran en Saoedi-Arabië zien we hoe de waarden en normen die op basis van de Koran zijn ontwikkeld, tot bizar vervormde maatschappijen leiden met een psychotische vrees voor, onder andere, vrouwelijke seksualiteit. Premoderne, tribale gedragscodes van het Arabische schiereiland zijn in de islam geconserveerd, en elke generatie moslims wordt erdoor belast. Het concept van de Heilige Oorlog, de jihad, is een ideaal middel om adolescenten tot dodelijke actie te bewegen.
Behalve Al-Qaeda en IS zijn er talloze andere islamitische organisaties voor wie geweld een geoorloofd middel is. De ’laatste profeet’ deed zelf niet anders: oorlog voeren, vijanden onthoofden, en vrouwen en meisjes als slaven in bezit nemen, waardoor hij seks met hen kon hebben.
Christenen kennen het ’De Imitatione Christi’, ofwel hoe Christus na te volgen. Moslims kennen dat principe ook: hoe kun je Mohammeds daden en waarden navolgen?
Ondertussen wordt het steeds moeilijker om ongecensureerd te wijzen naar het kwaad in de heilige teksten. Ook na Barcelona werd in de media de aanslag gezuiverd van haar religieuze karakter. Politici deden alsof het om een natuurverschijnsel ging, een aardbeving, en niet om de keuzen van individuen die zich laten inspireren door heilige teksten. De Southern Poverty Law Center, een gerenommeerde linkse Amerikaanse organisatie die extremisten identificeert, noemde enkele maanden geleden Ayaan Hirsi Ali en de Britse moslimhervormer Maajid Nawaz ’anti-islamextremisten’ – het is de inmiddels bekende reflex van links: islamkritiek is een vorm van racisme en fascisme, en moet dus worden veroordeeld als islamofobie. Wat beweegt links om 1reactionaire geloofsopvattingen te beschermen?
Dus gaan we weer psychologiseren: de jongens waren vervreemd, ongelukkig, voelden zich gediscrimineerd. Zonder enige twijfel was dat het geval. Maar bijna elke opgroeiende jongeman voelt zich zo. Wat komt er dan bij waardoor deze migrantenzonen wel terrorist worden en de zonen van Chinese, Vietnamese of Hindoestaanse migranten nooit? Dat zijn cultuur, traditie, opvoedingspatronen, en religie.
Niemand wordt als hater geboren, klonk het na het weerzinwekkende nazistische optreden in Charlottesville. Dat is slechts ten dele waar: we zijn geen onbeschreven blad als we geboren worden en dragen na miljoenen jaren evolutie de genetische sporen van onze voorouders. Maar racistische, ideologische of religieuze haat die tot massamoord leidt, heeft nog iets anders nodig, namelijk de legitimatie door een heilige tekst. Daarover mogen we wel in relatie tot nazi’s spreken, maar niet in relatie tot moslims. Dat is getaboeïseerd door de politiek correcte media en de politieke elites.
Het probleem van de islam beperkt zich niet tot jongens uit Spaanse bergstadjes; dat is zichtbaar van Marokko tot Indonesië, en bij onze eigen moslimmigranten. Het gaat om een problematiek van historische omvang: sinds 1948 zijn meer dan tien miljoen moslims door onderling geweld om het leven gekomen. Hoe bevrijden moslims hun religie van de ballast van de tribale woestijn en creëren ze moderne, open samenlevingen? Zolang ze dat niet weten, zullen velen van hun zonen meer van de dood dan van het leven houden.
Aldus Leon de Winter