De koningin van Sheba en Salomo waren geen goede moslims.
door Ibn Sufi al Kitab.
In de fantasiewereld van de Koran zijn in feite alle joodse leiders en profeten aanhangers van de maangod. En wanneer deze leiders en profeten onvoldoende islamitisch waren, dan zouden hun staten vernietigd worden.
Deze buitengewone leugen staat centraal in de Koran en het islamitische geloof. Als de Arabieren zichzelf en anderen kunnen overtuigen dat die oude Joden in dienst van de maangod waren dan heeft de islam niet alleen een lange voorgeschiedenis van ‘ontwikkeling’ doorgemaakt, maar het geeft de moslims ook ‘het recht’ om niet-islamitisch gelovigen te doden, als zijnde onvoldoende vroom.
En hoe pathologisch. Het vergt een heleboel hersengymnastiek om Salomo, de verkwistende zoon van David van circa 950 v.Chr, te verdraaien in een moslim of in een koning die van ‘Allah’ afwist maar die misschien niet fundamentalistisch genoeg in zijn ‘geloof’ was.
Salomo leefde 1700 jaar vóór de komst van de islam.
Het is hoogst onwaarschijnlijk dat Salomo vertrouwd was met de Arabische maancult, en wat ook uiterst onwaarschijnlijk is dat Salomo zijn ‘God’ zou hebben gezien als zijnde hetzelfde als al-ilah of Allah.
Maar dergelijke ontnuchterende feiten zijn meestal niet belangrijk voor moslims.
Niet alleen Salomo maar blijkbaar ook zijn gemalin en minnares, de beroemde koningin van Sheba die over het oude Jemenitische Koninkrijk in Zuid-Arabië en delen van de Ethiopische kust regeerde, zou een moslima zijn geweest. Saba of Sheba was beroemd om zijn specerijen.
Salomo’s handel van Jeruzalem naar Jemen en de kustgebieden van Afrika zou voor veel handelscontacten, geldwisselingen en culturele verspreiding hebben gezorgd.
Het is geen wonder dat het rijke Joodse Koninkrijk een kruispunt van belangrijke handelsverbindingen was en de winsten op zijn beurt gebruikte om de felbegeerde kruiden van Ethiopië en Jemen te kopen. Een handelsmissie van Sheba naar Salomo zou zowel praktisch als politiek belangrijk voor beide landen zijn geweest.
Maar de moslims maken van het bovenstaande uiteraard een islamitisch fantasieverhaal. Sheba was natuurlijk ook een volgeling van de maancult – 1700 jaar vóór de officiële start van de islam!! Maar zij was volgens de islam niet vroom genoeg en samen met Salomo ontkende zij de almacht van Allah, met het gevolg dat zij beide kwamen te overlijden.
Vers 34:5 Maar zij die Onze woorden ontkrachten, zullen een pijnlijke straf ontvangen.
In de Arabische a-historische theologie betekent het uw ondergang wanneer u het concept en de tekenen van Allah niet als waarheid aanvaard.
Dus wanneer een goede Jood van mening is dat Salomo geen deel van de maancult uitmaakt, zal hij worden gestraft en vernedert.
Vers 34:12 En voor Salomo deden Wij een stroom gesmolten vloeien en Wij zeiden: indien iemand van hen zich van Ons gebod zou afkeren, dan zouden Wij hem verbranden.
Vers 34:14 En toen Wij Salomo hadden vermoord, waren het de wormen der aarde die zijn macht opvraten.
De grote en machtige Salomo werd dus door de maangod Allah vernedert en zelfs zijn legendarische status kon zijn lot niet voorkomen, enkel de wormen reageerde op zijn dood.
In de Arabische theologie is het individu zinloos en het verhaal van Salomo is dus duidelijk- zelfs de rijkste en belangrijkste mensen hebben geen controle over hun wereld, hun leven of hun lot. De maangod bepaalt alles. Dit is fatalisme en is kenmerkend voor een anti-humanistische ideologie. Maar de waanzin van de Koran gaat nog verder. De maangod bepaalde niet alleen het lot van Salomo, maar ieder mens zou gedood moeten worden als zij de ongebreidelde bevoegdheden van allah niet accepteren.
Ook het rijk van Saba ontkomt in de Koran niet aan de islamisering, hoewel de Sabeërs niets van de Arabische maangod afwisten:
Vers 34:15 Er waren voor Sabeërs tekenen van Allah; twee tuinen aan de rechter- en aan de linkerhand. Er werd gezegd: “Eet van de spijzen van uw Heer en wees Hem dankbaar. Een schone stad en een vergevende Heer.
Vers 34:17 Daarmee vergolden Wij hen wegens hun ondankbaarheid, en Wij straften niemand behalve de ondankbare.
De belangrijkste stad van het oude Saba was in feite tot bloei gekomen door een grote afdamming van een lokale rivier, zodat een dorre vallei in een paradijs van boerderijen, boomgaarden en een productief land veranderde. Dit was één van de redenen voor de immense rijkdom van het rijk van Sheba. Het had de mogelijkheid om zijn overschotten aan landbouw- en bijbehorende producten naar het hele Midden-Oosten te exporteren.
De vernietiging van enorme damstructuren, ingewikkelde landbouw terrassen en irrigatiewerken was het resultaat van een burgeroorlog. Maar in de islamitische fantasiewereld werd dit natuurlijk toegeschreven aan de maangod die 1700 jaar vóór Mohammed, de Sabeërs onvoldoende islamitische vond. Hierdoor werd de rijke staat van Saba uitgeroeid. Hoe logisch..
De bedoeling van deze soera is duidelijk. De oude en rijke landen van Salomo en Saba raakten in verval door de woede van Allah. In werkelijkheid raakten beide rijken in verval door sociaal economische en militaire redenen. Maar feiten zijn in de Arabische geest ondergeschikt aan fantasie. Als u onvoldoende islamitische bent is uw vernietiging verzekerd. Dat is het thema van deze soera.
Het is enkel een ander voorbeeld van theologische waanzin.