Waar gaat de strijd om Jeruzalem echt over?

Wanneer Amerika, Jeruzalem erkende als de hoofdstad van Israël..:

  • Dan zou Hamas de “poorten van de hel” openen.
  • De Moslimbroederschap verklaarde Amerika tot een vijandelijke staat’.
  • De Arabische Liga waarschuwde dat het extremisme zal aanwakkeren.
  • De Jordaanse minister van BZ beweerde dat het “woede zou opwekken” en “spanning zou aanwakkeren”.
  • Gematigde moslimleiders blinken uit in het dreigen met geweld namens de “extremisten”.
  • De Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) waarschuwde dat de erkenning van Jeruzalem een “flagrante aanval op de Arabische en islamitische naties” is.
  • Volgens de Saoedische ambassadeur zou het “de spanningen opdrijven”.
  • De vice-premier van Turkije noemde het een “grote catastrofe”.
  • PLO-leiders en handlangers maakten ondertussen heel duidelijk dat het dode vredesproces nu echt dood is.
  • De Palestijnse Autoriteit waarschuwde dat de erkenning van Jeruzalem, het vredesproces zal vernietigen.

Een dag later is het vredesproces nog steeds even levend en even dood als ervoor.

Aangezien de kans op een vredesproces ongeveer even groot is als getroffen worden door de bliksem tijdens een onbewolkte dag, stelt die “kans” niets voor. Het vredesproces is eeuwenlang dodelijker geweest dan Dracula. En zelfs een PLO-terrorist zou moeten weten dat je niet kunt dreigen met het doden van een dode gijzelaar.

De vrede werd echter niet gedood. Het heeft nooit geleefd. Omdat een permanente vrede, islamitisch onmogelijk is.

“De wereld zal de prijs betalen”, waarschuwde Mahmoud Habash, de hoogste shariarechter van de Palestijnse Autoriteit.

Habash is niet alleen de spil van de islamitische wet, hij is ook de islamitische adviseur van de leider van de Palestijnse Autoriteit. En Abbas, de leider van de terreurorganisatie, was erbij toen Habash zijn opmerkingen maakte.

Eerder had Habash verklaard dat de Kotel, de westelijke muur van de gevallen tempel, de heiligste plaats in het jodendom, “nooit voor niet-moslims kan zijn. Het kan niet onder de soevereiniteit van niet-moslims vallen.

Terwijl de officiële waarschuwingen van de Palestijnse Autoriteit, de Arabische Liga en diverse andere islamitische organisaties beweerden dat de erkenning van Jeruzalem het niet-bestaande vredesproces bedreigt, had Habash in het verleden heel duidelijk gemaakt dat het niet om land ging, maar om Jihad:

“De strijd om dit land is niet alleen een strijd om een ​​stuk land hier of daar. Helemaal niet. De strijd heeft de symboliek van heiligheid. Het is een heilige strijd tussen degenen die Allah heeft gekozen voor Ribat, en degenen die proberen het land van Ribat te verminken’, aldus Habash.

Ribat betekent dat Israël een grenspost is tussen de gebieden van de islam en de vrije wereld. De moslimterroristen die zichzelf “Palestijnen” noemen, hebben volgens de adviseur van Abbas gekozen voor “Ribat” om de islamitische grenzen te bewaken en het grondgebied van de islam uit te breiden.

Het situatie van een Ribat betekent dat de jihadisten nog geen definitieve overwinning kunnen behalen, maar wel waakzaam moeten blijven voor dit uiteindelijke doel. Een hadith definieert het toepassen van Ribat met: “strijden tegen mijn vijand en uw vijand totdat hij zijn religie verlaat voor uw religie.”

Dit is wat hier op het spel staat.

Het gaat niet om een ​​”stuk land hier of daar”, zoals de hoogste sharia-rechter van de PA verduidelijkt, het is een godsdienstoorlog. En binnen Israël is het niet alleen een religieuze oorlog tussen moslims en joden, maar een verschuivende grens in een grotere oorlog tussen de islam en de rest van de wereld. Israel is een gebied dat moet worden veroverd op weg naar Europa. En Europa is een gebied dat moet worden veroverd op weg naar Amerika.

Er kan geen vrede zijn in een godsdienstoorlog. Er valt ook niets te onderhandelen.

‘Het is niet mogelijk om compromissen te sluiten over of te onderhandelen over Jeruzalem’, had Habash gezegd. “In de politiek kunnen hier en daar compromissen worden gesloten. In de politiek kan er worden onderhandeld. Op het gebied van religie, geloof, waarden, ethiek en geschiedenis kunnen er echter geen compromissen worden gesloten.”

Er is een extreem dunne lijn in de islamitische theocratie tussen politiek en religie. Maar wat Habash eigenlijk zegt, is dat er misschien ruimte is om te onderhandelen over hoe vaak per week de vuilniswagen komt om het afval op te halen, maar niet wie hem de orders geeft. Islamitisch supremacisme is niet onderhandelbaar.

De Supreme Sharia-rechter waarschuwde Amerika dat het verplaatsen van de ambassade naar Jeruzalem “een oorlogsverklaring aan alle moslims” is. Waarom alle moslims? Omdat de “Palestijnen” een mythe zijn. Islamitische veroveringen zijn ideologisch en collectief.

En het is niet zo dat een van de moslimleiders het daar niet mee eens is.

Waarom is Jeruzalem hun zaak? Het gaat niet om de empathie voor de ‘Palestijnen’. Koeweit heeft enorme aantallen van hen etnisch gezuiverd. In andere Arabische moslimlanden worden ze niet veel beter behandeld.

Het gaat niet om hen. De moslim-kolonisten in Israël zijn daar gewoon als “Ribat”. Zij zijn de grenswacht van de islamitische verovering. Net zoals de sharia-patrouilles in de no-go-zones van Europa of de jihadisten in Kasjmir, de Rohingya in Birma en alle andere islamitische Volksduitse varianten van bezettende kolonisten.

Soennieten kunnen tegen sjiieten vechten. Moslimlanden, stammen en clans kunnen oorlog met elkaar voeren. Maar het land waar ze om vechten is van hen allemaal samen, islamitisch.

Het kan nooit van niet-moslims zijn. Dat is de essentie van de religie islam waar veroveringen een heilig onderdeel van zijn.

Dat is waar voor Jeruzalem. En de hele wereld. Tot de gehele mensheid onder de islamitische wet valt.

Dat is wat er werkelijk op het spel staat in de oorlog om Jeruzalem. Wanneer landen weigeren hun ambassades naar Jeruzalem te verplaatsen, onderwerpen ze zich aan de sharia en islamitische suprematie. Het probleem dat op het spel staat is hetzelfde als het tekenen van Mohammed. Het gaat niet om een ​​”stuk land”. Het gaat over de suprematie van de islam.

Weigeren om de ambassade te verplaatsen, voorkomt geweld niet. Islamitisch terrorisme blijft levens eisen in Jeruzalem. En islamitisch geweld is een constante geweest voordat Israël Jeruzalem bevrijdde of voordat er zelfs maar een vrij Israël was. De Arabische Liga, de Jordaniërs, de Saoedi’s en de rest van de bende beloven geen einde aan het geweld. In plaats daarvan waarschuwen ze dat als we niet gehoorzamen, het erger zal worden.

Dat is geen diplomatie. Het is een gijzelingscrisis.

President Trump heeft de juiste beslissing genomen door te weigeren ons buitenlands beleid te laten gijzelen. We winnen niet door toe te geven aan terroristen.

We winnen door ze te weerstaan. Anders moeten we ons leven leiden als gijzelaars van islamitische terreur.

Jeruzalem is een voorbeeld. Elk vrij land heeft zijn eigen Jeruzalem. In Amerika is dat het eerste amendement. Jeruzalem is niet zomaar een stuk land, het is een waarde. En de Islamitische Jihad probeert ons te intimideren om het op te geven totdat, zoals de Hadith stelt, we onze religie verlaten voor de islam.

Het verplaatsen van de ambassade naar Jeruzalem zal veel meer doen voor Amerika dan voor Israël.

De Israëli’s weten al waar hun hoofdstad is. We moeten onze vrijheid bewaken. Islamitische terroristen winnen wanneer ze ons terroriseren om te bang te zijn om het juiste te doen.

Amerika heeft duidelijk gemaakt dat het islamitische terroristen niet laat beslissen waar we onze ambassades neerzetten, welke cartoons we tekenen of hoe we ons leven leiden. Dat is wat echte vrijheid betekent.